Σαν χθες μου φαίνονται οι μέρες που όπου και αν βρισκόσουν, μπροστά από μια τηλεόραση, κοντά σε ένα ράδιο, σε μια καφετέρια, παντού άκουγες το "Crazy" των Gnarls Barkley. Ίσως κάποιοι να το λέγαν και να το λένε ακόμα ένα υπερεκτιμημένο κομμάτι, κατά την γνώμη μου όμως, έχαιρε της αναγνώρισης που του έπρεπε.
Μετά από εκείνο το hit ωστόσο, το μόνο κομμάτι που θυμάμαι από τον Cee Lo Green (τραγουδιστής των Gnarls Barkley) ήταν το "Gone Daddy Gone" (διασκευή του γνωστού κομματιού των Violent Femmes) και μετά δεν τον ξανάκουσα για πάρα πολύ καιρό. Ίσως από απροσεξία, ίσως επειδή δεν έκανε ξανά το "Μπαμ" ίσως επειδή δεν ακούστηκε στην Ελλάδα απλά.
Μέχρι το καλοκαίρι, που όπως κάθομαι αναπαυτικά σε μια καρέκλα, ξαφνικά ακούω ένα μελωδικό "Fuck You" να διαπερνάει τα αυτιά μου. Το είχα αγνοήσει, παρόλο που μου έκανε εντύπωση. Μετά από λίγο καιρό άρχισε να παίζει σε διάφορα ράδιο και μάλιστα πολύ τακτικά, αλλά ποτέ δεν μου δημιούργησε την επιθυμία να το αναζητήσω. Μέχρι πριν από μερικές μέρες που ένιωσα ότι με εκφράζει, έτσι το βρήκα. Παράλληλα, έκανα αναζήτηση να δω από ποιον είναι ποιο album κλπ και με έκπληξη μου είδα ότι είναι του Cee Lo Green ε και σκέφτηκα "Αυτός ο άνθρωπος μόνο επιτυχίες βγάζει".
Έτσι λοιπόν έφθασα στην ακρόαση του "The Lady Killer" το οποίο σύμφωνα με μερικούς θα κυκλοφορήσει στις 9 του μηνός ενώ σύμφωνα με άλλους κυκλοφορεί σήμερα.
Ξεκινάει με ένα κατάλληλο Intro ώστε να μας βάλει στο κλίμα του cd το οποίο έχει καθαρά πινελιές Soul και Neofunk και όλο το cd κυλάει όμορφα. Πρώτα στέκομαι στο "Bright Lights Bigger City" στο οποίο οι λίγο παρατηρητικοί θα προσέξουν ότι η μπασογραμμή είναι αυτή του Billie Jean, το Michael Jackson. Όμορφο κομμάτι που ξυπνάει εποχές disco με ένα touch σε στυλ Maroon 5 που δεν περνάει καθόλου αδιάφορο. Μετά, έρχεται το γνωστό σε όλους σας "Fuck You!" που πρόσφατα έγινε και video clip. Το αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο, λόγω της ευχάριστης διάθεσης που σου δημιουργεί, τον στίχων και γενικότερα του όλου concept. Κομμάτι που προσωπικά μου θύμισε κομμάτια της Janis Joplin στην σπιρτάδα και την ζωηράδα. Το επόμενο κομμάτι που ξεχώρισα είναι το "Please" μαζί με την Selah Sue το οποίο νομίζεις ότι έχει βγει από ταινία σε style "James Bond" με εκπληκτική ερμηνεία τόσο από την Selah (Εμένα η φωνή της με μαγνήτισε) όσο και από τον Cee Lo, ο οποίος αποδεικνύει ότι η μαύρη φωνή είναι αυτή που κυριαρχεί σε αυτό το είδος μουσικής.
Επόμενο κομμάτι, "I Want You" όμορφο κομμάτι που θα ταίριαζε πολύ καλά σαν κομμάτι-αφιέρωση σε κάποια, η γενικότερα είναι ότι πρέπει για κομμάτι μιας smooth βραδιάς. Παρακάτω, συναντάμε το "Old Fashioned" που όπως λέει κ ο τίτλος του αποτελεί Old Fashioned Blues. Ένα κομμάτι το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει τα μεγαλοπρεπή Blues των 60-80s. Τελευταίο κομμάτι που θα θελα να αναφέρω είναι το "No One's Gonna Love You" το οποίο αποτελεί διασκευή του κομματιού των Band Of Horses που κυκλοφόρησε το 2007. Αν και ο τίτλος μοιάζει απαισιόδοξος νομίζοντας ότι θα ακούσεις μίζερους στίχους και έναν κλαψιάρη να σου λέει ότι είσαι ένα τίποτα, ο ολοκληρωμένος στίχος είναι "No One's Gonna Love You Like I Do" κάνοντας το έτσι ακόμα μια αξιόλογη μπαλάντα.
Το cd κλείνει ένα πολύ αξιόλογο outro που περιέχει ένα πολύ αξιόλογο solo κιθάρας.
Συνοπτικά λοιπόν μιλάμε για ένα από τα πιο αξιοπρεπή mainstream album του 2010 ξεχωρίζοντας όχι μόνο τα κομμάτια που ανέφερα αλλά και όλα τα υπόλοιπα. Αν οι διαθέσεις σας είναι κατάλληλες ώστε να ακούτε κομμάτια σε calm στυλ με ευχάριστη διάθεση τότε αυτό το cd είναι ότι πρέπει.
Tracklist:
1. Lady Killer Theme (Intro)
2. Bright Lights Bigger City
3. Fuck You!
4. Wildflower
5. Bodies
6. Love Gun
7. Satisfied
8. I Want You
9. Fool For You
10. It's OK
11. Old Fashioned
12. No One's Gonna Love You
13. The Lady Killer Theme (Outro)"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου