"Be my, be my, be my little rock n roll queen". Το χουμε ακούσει στο FIFA Street 2. Έπειτα το ακούσαμε και στο RocknRolla και γενικά όλοι κάπου το ακούσαμε. Σε ελάχιστους δεν άρεσε σαν κομμάτι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον εαυτό μου, αλλά και άλλους, τις περιόδους που έπαιζε πολύ να το σιγοτραγουδάμε σε διάφορες φάσεις της μέρας μας.
Κάπως έτσι, μετά από κάποια χρόνια, είπα να φτάσω στο να ακούσω αυτό το cdάκι, μιας και περνάω μια φάση όπου από το βράδυ ως το πρωί λιώνω The Killers, Muse, Snow Patrol κλπ κλπ.
Πατάω λοιπόν το play για να ξεκινήσει η ακρόαση και από κει που περιμένω κομμάτι ανάλογο του Rock N Roll Queen, πέφτει το "I Want To Hear What You've Got To Say". Ξεκινάει ήρεμα και ψιλοαπογοητεύομαι, λέω "Έχε γούστο το Rock & Roll Queen να ναι στις εξαιρέσεις!". Τελικά κάνει ένα ωραίο γύρισμα σε ένα σημείο και "Ωπ, εδώ είμαστε" είπα με ανακούφιση. Επόμενο κομμάτι το "Holiday" κομματάκι μικρό μεν, δυναμικό δε. Με το που τελειώνει μπαίνει η κομματάρα για την οποία έβαλα να ακούσω το album. "Rock & Roll Queen" και γω άρχισα πάλι να το σιγοτραγουδώ θυμίζοντας μου σκηνικά από τις άπειρες ώρες που χα περάσει μπροστά από το PS2 παίζοντας FIFA Street 2 και προσπαθόντας να νικήσω με Gamebreaker και...βγαίνω εκτός θέματος.
Πάνω που χα φτιαχτεί λοιπόν πέφτει το "Mary" ένα κομμάτι το οποίο μιλάει για την κολλητή του που απ ότι κατάλαβα την κρυφογουστάρει αλλά δεν μας το λέει. Εντάξει, όχι άσχημο κομματάκι. Σειρά έχει το "Young For Eternity" το οποίο είναι απ τα αγαπημένα μου κομμάτια μαζί με το "Rock & Roll Queen" απ αυτό το album. Πάλι λοιπόν πάνω που χα φτιαχτεί σκάει μύτη το "Lines Of Light". Αμφιθυμία στο μεγαλείο της, από κει που χτυπιόμουν βρέθηκα να μαι σε φάση αδράνειας ακούγοντας τον πόνο του Billy Lunn.
Ακολουθεί το "Oh Yeah", το τρίτο κομμάτι που με πόρωσε και παρά την απλότητα του μου άρεσε και το video clip. Ακολουθεί το "City Pavement" και κάπου εδώ ένιωσα αρκετά χαρούμενος καθώς έπαιξαν επιτέλους 2 κομμάτια seri που να βγάζουν ένα vibe ρε φίλε. Ε ακολουθεί το "No Goodbyes" το οποίο ωραίο ήτανε, αλλά με "γείωσε" καθώς ήθελα κ άλλη ενέργεια! Ε, το album φαίνεται ότι ήξερε τι ζητούσα και λίγο πριν αρχίσω να βαριέμαι μου έδωσε το "With You" του οποίου ναι μεν η θεματολογία είναι νωχελική αλλά είναι κάπως πιο δυνατό κομμάτι. Αρκετά όμορφο. Σειρά έχει το "She Sun" το οποίο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και πήγα στον επίλογο. Εκεί με περίμενε το "Somewhere". Πολύ όμορφο για επίλογο λέω, εντάξει, πάμε να κάνουμε το review μας. Κάνω να κλείσω το player, αλλά παρατηρώ μια μεγάλη σιγή. "Τι στον διάολο;" Πάω να δω τι παίζει και σκάει μύτη το "At 1 AM". Μέχρι να πάρω είδηση τι έχει συμβεί είχε αρχίσει να παίζει ένα αρκετά γαμάτο κομματάκι που τελικά μπήκε κ αυτό στα favs του album.
Σίγουρα ένα album πάνω του μετρίου το οποίο κέρδισε με το σπαθί του μια θέση στα cd που έχω σε εκτίμηση, αφού με μια δεύτερη ακρόαση παρατήρησα πως και τα πιο calm κομμάτια όντως άξιζαν. Προτείνω με τα 1000 το άκουσμα του σε απανταχού fans Alternative/Indie/British Rock.
Tracklist:
1.I Want to Hear What You Have Got to Say
2.Holiday
3.Rock & Roll Queen
4.Mary
5.Young for Eternity
6.Lines of Light
7.Oh Yeah
8.City Pavement
9.No Goodbyes
10.With You
11.She Sun
12.Somewhere/At 1am
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου