Red - Until We Have Faces (2011)

Red. Όλοι μας τους έχουμε ακούσει σε μια περίοδο της ζωής μας, έστω και κατά λάθος. Είναι ένα από τα πιο αξιόλογα rock bands των ημερών μας και το album τους ένα album που το περίμενα πολύ καιρό. Ένα συγκρότημα που μας έδωσε ένα από τα ωραιότερα album για το 2006, το "End Of Silence".

Ας περάσουμε στο album λοιπόν. Το εξώφυλλο δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Ούτε άσχημο ούτε και τρομερά καλαίσθητο όμως. Θυμίζει μάλιστα αρκετά αυτό του End Of Silence. Σε κάθε περίπτωση όμως συμβαδίζει με αυτό που ακούς και αυτό είναι που μετράει.

Το album μπαίνει δυνατά με το intro του, "Feed The Machine" που όσοι ασχολείστε θα το έχετε ακούσει ήδη λογικά, καθώς κυκλοφόρησε μερικούς μήνες νωρίτερα. Καθώς προχωράει, συναντάμε τον γνώριμο ήχο των Red, ήρεμος, με δυνατά ρεφρέν στα περισσότερα σημεία και πολύ ωραία μουσική που επιβεβαιώνει την υψηλή θέση που καταλαμβάνουν στην λίστα με τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Φυσικά και τα κομμάτια τους κυμαίνονται ως επί το πλείστον στα επίπεδα του "Lie To Me (Denial)", ωστόσο υπάρχουν και μερικά πιο δυνατά κομμάτια που φέρνουν πιο πολύ σε nu metal, όπως το "The Outside".

Τέλος, δεν με άφησε καθόλου αδιάφορο το "Hymn For The Missing" κομμάτι σαφώς πιο ήρεμο από όλα τα υπόλοιπα, και με πολύ όμορφο στίχο και ύφος. Έτσι το cd έχει ένα πολύ όμορφο κλείσιμο, καθώς αυτό το κομμάτι αποτελεί το Outro του "Until We Have Faces".

Συνοπτικά λοιπόν, έχουμε ένα πολύ όμορφο album, το οποίο συνίσταται για τους τακτικούς ακροατές της alternative rock σκηνής και σίγουρα όποιον έχει αγαπήσει το "End Of Silence". Πρόκειται για ένα "αμφίθυμο" cd και θα το διαπιστώσει κανείς και από τα κομμάτια που έχω ήδη δώσει.

Tracklist:

1. Feed The Machine
2. Faceless
3. Lie To Me (Denial)
4. Let It Burn
5. Buried Beneath
6. Not Alone
7. Watch You Crawl
8. The Outside
9. Who We Are
10. Best Is Yet To Come
11. Hymn For The Missing