Souln.e.k & RSN - Χρειάζομαι Διάλειμμα (2011)

Ένα δισκάκι που περίμενα πολύ καιρό λοιπόν έφτασε σήμερα στα χέρια μου. Ή για να ακριβολογώ στα δυσλειτουργικά ΕΛ.ΤΑ της γειτονιάς μου, αλλά klein, τουλάχιστον έφτασε στο χέρι μου.
Πριν χωθώ στο ψητό να πω πρώτον ένα συγγνώμη για την απουσία αλλά θεωρώ πως δικαιολογούμαι και δεύτερον να σας πω λίγα πράματα για το project των Souln.e.k&RSN.
Τον πρώτο, Souln.e.k (Νεκτάριος) τον ξέρετε ίσως από τους "Ως Αιδώ" μαζί με τον Χρήστο Λαϊνά που επίσης συμμετέχει στο cd και τον Δημήτρη Καντάρη, ενώ τον δεύτερο, τον RSN (Άρης), τον ξέρετε από πολλές δουλειές από τις οποίες έχει αναλάβει την μουσική επιμέλεια (μεταξύ άλλων και μέρος του soundtrack του "Debtocracy") καθώς τόσο και από το συγκρότημα των Dagobah System, όπου έχουμε φιλοξενήσει και συνέντευξη τους στο παρελθόν όσο και από τους Razastarr όπου αποτελεί τον dj του σχήματος.
Ως SoulN.ek&RSN είναι η πρώτη τους δουλειά, με το πρώτο τους video clip να κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο "Χρειάζομαι Διάλειμμα".

Souln.e.k. & Rsn - Χρειάζομαι Διάλειμμα

Όσον αφορά το cd λοιπόν, το οποίο όπως είπα ήδη το περίμενα καιρό, αφού με είχε ικανοποιήσει το υλικό που είχε διαρρεύσει και οι συμμετοχές που είχαν αναφερθεί ήταν πολλά υποσχόμενες.
Με το που μπήκε το intro ένιωσα ότι το cd θα μου αφήσει καλή γεύση, ίσως φταίει η έντονη funky διάθεση του, ή ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο κόλλησε διάφορα couple αποσπασματικά από διάφορα κομμάτια του cd πάνω στο beat με όμορφα scratches.
Το επόμενο κομμάτι "Μην το βάζεις κάτω" έχει μια όμορφη smooth διάθεση με αισιόδοξο στίχο, όπως έχει άλλωστε όλο το cd. Παρ όλο που είχε κυκλοφορήσει εδώ και καιρό, δεν είχα δώσει βάση πριν από σήμερα όπου μπορώ να πω ότι έμεινα και ευχαριστημένος, με το τέλος του να περιέχει scratches πάλι από τον RSN τα οποία ουσιαστικά ήταν και το κερασάκι στην τούρτα.
"Διαφήμιση" το επόμενο κομμάτι και ήταν ένα από τα πολυαναμενόμενα, όσον αφορά εμένα, κομμάτια λόγω της ιδιαίτερης αγάπης μου στον Λ.Ο.Σ ο οποίος και συμμετέχει εδώ. Φοβερή παραγωγή, ωραίο στήσιμο, ενώ χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον n.e.k εδώ την παράσταση την κλέβει ο Λ.Ο.Σ με το ιδιόμορφο πάτημα του και τον ιδιαίτερο στίχο του. Πολύ ωραίο το σημείο όπου σταματά η παραγωγή και ακολουθεί ένας μικρός διάλογος μεταξύ των καλλιτεχνών, μια απόπειρα για το ρεφρέν και μετά ξαναμπαίνει το κομμάτι.
Σειρά είχε το "Χρειάζομαι Διάλειμμα" το οποίο και άφησα να ακουστεί, παρ όλο που το είχα ακούσει πάρα πολλές φορές το τελευταίο διάστημα καθώς ήταν το μόνο μου δείγμα, μαζί με το "Ατομικότητα", από το cd. Ίσως από τα πιο ωραία κομμάτια του album αν και λόγω της εξοικείωσης μου με αυτό, μου πέρασε αδιάφορο.
Επόμενο το "Χρώματα" με τον Mc Yinka. Κομμάτι με reggae διάθεση, εξ ίσου αισιόδοξο με τα υπόλοιπα και έναν πολύ καλό Yinka, όπως μας έχει καλομάθει άλλωστε. Ακολουθεί το "Ατομικότητα" το οποίο έχει και μια από τις ατάκες που χρησιμοποίησα πιο πολύ μέσα στο '11 "γεμίσαμε εργοστάσια που φτιάχνουνε ανθρώπους" όμορφος στίχος με δυνατό beat και ωραίο outro.
Dagobah System και Cathy Idra έχει στην συνέχεια το menu, όπου τους πρώτους τους περίμενα καθώς πιστεύω, όπως είναι λογικό ότι είναι το πιο ταιριαστό συγκρότημα με το project, όπως και αποδείχθηκε. Η προσθήκη της Cathy Idra στα ρεφρέν ήταν απαραίτητη πιστεύω, καθώς ήθελα να ακούσω σε μια τέτοια παραγωγή γυναικεία φωνητικά. Περίεργο στήσιμο μπορώ να πω, παραμένοντας στο funk στοιχείο που έχει όλο το cd ουσιαστικά με άλλο ένα ωραίο τελείωμα.
Σειρά έχει το "Η Μουσική Μου" σε παραγωγή Eversor, κομμάτι που μιλά για την αγάπη του Souln.e.k για το hip-hop. Εκπληκτική παραγωγή, αναμενόμενο από Eversor, και ο Νεκτάριος καταφέρνει να σου δημιουργήσει εικόνα περί της σχέσης του με το hip-hop με τον τρόπο που στα μεταφέρει. Προσωπικά το έβαλα στα αγαπημένα μου.
"Βρες τον δρόμο", Elephant Phinix, φοβερά scratches και ξεσηκωτική παραγωγή από τον κύριο Άρη. Θα σταθώ στο couple του κύριου ελέφαντα φοίνικα, ο οποίος είναι και ο αγαπημένος μου  αγγλόφωνος mc εν Ελλάδι, για να πω ότι με άφησε για άλλη μια φορά ευχαριστημένο, ενώ και το ρεφρέν μου άρεσε, ο τρόπος που έδενε ο αγγλικός με τον ελληνικό στίχο.
Κάπου εδώ, μπήκα σε ένα τρελό δίλημμα, καθώς δεν μπορούσα να αποφασίσω αν το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το "Διαφήμιση" ή το "Καλή Διάθεση". Σίγουρα η αγαπημένη μου παραγωγή απ΄όλο το cd με πολύ καλή παρουσίαση από τον Ταφ Λάθος, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε. Αξιοσημείωτο για μένα είναι το back 2 back που έχει μέσα στο κομμάτι, όπως και η διάφορες εναλλαγές στην διάρκεια του.
Φτάνοντας στο προτελευταίο κομμάτι δεν κατάλαβα καλά-καλά πως πέρασαν έτσι 10 κομμάτια. "Νομίζουν" ο τίτλος. Δεν με άφησε αδιάφορο, ωστόσο σίγουρα δεν ήταν στο επίπεδο των άλλων κομματιών. Παρ όλα αυτά, άλλη μια όμορφη παραγωγή και μου άρεσε το ρεφρέν, όπως έδενε η φωνή με το πνευστό καθώς και ο στίχος.
Επίλογος, που τον περίμενα η αλήθεια είναι, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά για να δω τι παραγωγή θα μας δώσει ο Λαϊνάς, το "Θα αντέξουμε πολύ στον χρόνο". Για τρεισήμισι λεπτά απλά άκουγα, φοβερή παραγωγή, διαφορετική από το υπόλοιπο cd και μου άφησε ιδιαίτερη γεύση στο τέλος.

Γενικότερα, ένα πολύ άρτιο δισκάκι, με funky κυρίως διάθεση, που προσωπικά με ικανοποίησε. Σε σημεία που θα μπορούσε να καταλήξει μονότονο, υπήρχαν οι κατάλληλες εναλλαγές ώστε να μην βαριέται το αυτί. Από τα αγαπημένα μου μέσα στο '11, σίγουρα όσον αφορά την Ελληνική hip-hop σκηνή.

Ξεχώρισα: Διαφήμιση, ατομικότητα, βρες τον δρόμο, καλή διάθεση, θα αντέξουμε πολύ στον χρόνο

Tracklist:

1. Intro
2. Μην το βάζεις κάτω
3. Διαφήμιση feat. Λ.Ο.Σ.
4. Χρειάζομαι Διάλειμμα
5. Χρώματα feat. Mc Yinka
6. Ατομικότητα
7. Ευτυχία feat. Dagobah System, Cathy Idra
8. Η μουσική μου (prod. by Eversor)
9. Βρες τον δρόμο feat. Elephant Phinix
10. Καλή διάθεση feat. Ταφ Λάθος
11. Νομίζουν
12. Θα αντέξουμε πολύ στον χρόνο (prod. by Χρήστος Λαϊνάς)

Πληροφορίες για το πως θα προμηθευτείτε το cd μπορείτε να βρείτε εδώ

Επίσης μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από το cd από δω:

Interview Corner: The Doppelgangaz

DOPPELGANGAZ!

Ποίοι είναι οι Doppelgangaz θα μου πείτε ε; Hip Hop δίδυμο από τη Νέα Υόρκη. EP & Matter Ov Fact. Matter ov Fact & EP. Η ιστορία τους ξεκινάει από τα τέλη του '90, όμως δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την πρώτη Doppelgangaz κυκλοφορία.

Αρκετά όμως με τα λόγια, ας αφήσουμε τους ίδιους να μας τα πούν παρακάτω.

-Your duo story starts back in '98 if i ain't wrong. Is there any chance to listen to any early Doppelgangaz shit?

Matter ov Fact: No plans at the moment but you never know. All I can tell you is that we were some profane youngsters with absolutely no bass in our voices.

-How did that Black Cloak Lifestyle come to you?

EP: Well, we didn’t ask for this. Nobody sat around begging to live this lifestyle. You heard Fact state it in his rhyme that its nothing to write home about. He ain’t never lie (Laughs)! Rap Lords bestowed this upon us. We had no choice, but we love it because its all we know.

-So, i see you are quite familiar with Isopropyl alcohol. How come you came up with that?

Matter ov Fact: It was cost effective and convenient. You can get it cheaply and at any time of night no matter what town you’re in. Plus its rather potent, feel me.

-I really love they way your beats unfold. 1-2 plain sample loops, escorted by simple, hard-hitting drums. Most beatmakers nowadays are trying to impress adding too many things to their beats.

Οne for you EP: How hard is it to give that 90's feeling to a beat?

EP: Everything we do is off feeling and emotion. Before there is an idea of how to approach the beat and how many elements to include, the feel of it needs to evoke an emotion. And notice I didn’t say a specific emotion. We never set out to make a sad song or a happy song. We just want to trigger a feeling inside of you. It’s up to the listener to figure out how it makes them feel. It’s like reading signals from women. She may be putting out signs of being disinterested, but I’m taking it as “she wants me”. In regards to a 90’s sound, that’s something I never had in mind. Of course, we draw influences from the artists we grew up listening to but we’re all about forward progression. Doppelgang is 2012 art at its finest.

-I know a lot of people that are kinda hatin' Lil B. Do you think that Lil B rappin' over Doppelgangaz beat gave a boost to your name at all?

EP: Honestly, it didn’t give a boost and we didn’t aim for getting a boost. The BASEDGOD doesn’t put production credits on his works of art so there is no way to get exposure off him which is probably a calculated effort on his part because he’s so prolific and willing to work with people, but he doesn’t just want you banking off his fame. The real reason we collaborated with him is because we are fans of his work and are able to see his true artistry in his music. He told me my beats cried to him. C’mon now, what else type of validation do you need? Hearing that from him meant the world to us. I also used to work at Jive records and met him when he was real young as a member of The Pack. To see where he has taken his career is simply inspiring.

-Do you think that an artist can be successfully self-promoted, or have a major success without extra promotion? Many artists forget their roots and ideologies for the sake of a better promotion. What is your opinion on that?

Matter ov Fact: It’s definitely hard to yield results with self-promotion, but at the end of the day you cant be sitting around waiting for things to happen. I think artists should be promoting themselves at all times. As far as having major success with self-promotion, the odds are definitely against you. At the same time, I think that greater promotional opportunities will come to those who promote themselves well. If an artist switches up what they do after getting better promotion, hopefully they know what they’re doing because it might backfire. Chances are they got to that point because of what they are known for.

-Have you ever sat down to make a beat, or record while being sober?

EP: Now why would we do that? That’s foolish. 91% on deck at all times.

-Who are the Rap Lords to you?

Matter ov Fact: The Rap Lords are wise old men who happened to bestow their abilities and knowledge upon us. It’s a good thing they didn’t bestow their ED upon us at our early age.

-Lone Sharks is out (NAO). Are you giving yourselves some time to rest or you have already made your future plans?

EP: We’ll sleep when we’re dead...Oh wait, we’re dead already. Nah, but we’re always working kehd and trying to stay creative. Life is too inspiring to not be creative.

-I believe that a "strong" album, is the album where artists themselves are able to stand on their own feet, making a featuring artist unnecessary.

Although, many people think that having collaborations with other artists in a release is a "must". What is your opinion? Are we going to listen to any collabos of you in any Groggy project?

EP: We believe a Doppelgang body of work should represent The Doppelgangaz. We’re not too big on doing haphazard collabs with people. If it’s natural and comes together organically, sure we’d collaborate. We’ve actually done some collaborating with some well known professionals that you will be hearing soon, but as far as our albums go, most likely self contained art.

-Ιf you could change places with any rapper, who would it be? Or is it, Black Cloaks ova everything?

Matter ov Fact: I would change place with ton of rappers, too many to name. Unfortunately no rapper would willingly trade places with us *cries*

-Matter ov Fact, is it true that your friend EP skill derives from a daily dose of NZT pills?

Matter of Fact: Haha, I get asked that question all the time. People think he must be taking NZT to come up with such beautiful soundscapes. We have people looking for us because word around town is that we have connections with many NZT factories in the Tri-State area, including one in Peekskill NY.

-You started rapping back in the days, like '98, as you already said. But first official releases started not earlier that 2008. Youngsters nowadays are releasing early shit by the time they step outside the studio.

Do you think that an artist should be mature enough to control his skills, his voice etc before releasing any kind of work, or seeing the evolution (if any) by the years can attract more people?

EP: It might be wise to hone ones craft, but at the same time music is expression and it’s always cool to hear artists go through their stages and to grow with them as a listener. We’ve been hitting up brothels for years now and the semi decent looking ladies have since turned to old hags over the years, yet we still love them because they’ve matured and aged like fine wine. We kind of like that.

-I won't ask about influences and all that shit, but, who were the ones that listening to them you guys were like "damn, that makes me work harder"?

EP: Well, there are too many to name. Obviously BASEDGOD and DOOM are artists we check for but I think just art in general is inspiring. Seeing people take their passion and present it to the world always makes you want to be in a creative state of mind.

-How does it feel to do the opening act for Slaughterhouse? Were they fond of the Black Cloak Lifestyle?

EP: It is always an honor working with those guys. They could choose any people they’d like to open for them and somehow we’ve been involved in numerous shows with them. Maybe its because we bribe them with trips to the brothel but still, they chose to let us perform with them. Couldn’t thank them enough!

-Matter ov Fact, what car are you drivin'?

Matter ov Fact: I can’t tell you the make, model or color due to crazed fans reading this, but I can tell you that its from the year 2000. I can also tell you that my car’s ABS is a wrap. I have to pump my break pedal like the old timers used to do.

-So, any shark words as an epilogue?

HARK!

http://www.TheDoppelgangaz.com

http://www.Twitter.com/TheDoppelgangaz

http://www.facebook.com/thedoppelgangaz

http://www.YouTube.com/TheGroggyPack

http://www.TheDoppelgangaz.bandcamp.com

http://groggypack.tumblr.com/

Draconian - A Rose For The Apocalypse (2011)

Νέο άρθρο από αυτόν που δεν το περιμένατε. Έχε χάρη που δεν έχουν μπει τα βαριά ακόμα και προλαβαίνω να αράξω τον κώλο μου για κάμποσο χρόνο.

Στο ψητό λοιπόν. Άρθρο για metal έχω να κάνω πάρα μα πάρα πολύ καιρό και επειδή πάντα την φθινοπωρινή  περίοδο κάτι με πιάνει και τα αυτιά μου ερεθίζονται σε ακούσματα όμορφων γυναικείων vocals πάνω από metal χαλί (τα brutalίδια σπάνια με συγκινούσαν αλλά δεν με ενοχλούσαν κ όλας) και επειδή μια αιθέρια ύπαρξη (Ω, τι γλυκά που τα λέω) μου έδειξε ένα κομμάτι από το εν λόγω συγκρότημα είπα "Ανδρέα, κάνε ένα άρθρο". Όπερ και εγένετο. Να κόψω τους μακροπερίοδους λόγους by the way.

Στο θέμα μας. Σουηδικό metal συγκρότημα (παγκόσμια πρωτοτυπία) με 5 album στο ενεργητικό τους και σχεδόν 18 χρόνια στις πλάτες του. Εγώ σήμερα τους έμαθα νομίζω, αν και δεν θα ταν απίθανο να τους έχει πάρει το αυτί μου πουθενά τυχαία.

Επειδή δεν έχω την πολυτέλεια να αναλύσω το album, θα κάνω ένα σύντομο review για το σύνολο του album.
Το album λοιπόν, βγάζει κλασικό ήχο metal μπάντας τέτοιου είδους. Δηλαδή δεν έχει κάτι το πρωτότυπο, κάτι το ιδιαίτερο. Αλλά θα το ακούσεις αρκετά ευχάριστα αν σ αρέσει αυτή η μουσική. Πολύ όμορφη φωνή από την Lisa Johansson και όμορφες εναλλαγές, δεν κουράζει κάπου, ούτε έχει κάτι το extreme. Επίσης δένει η φωνή της όμορφα με τα vocals του Jacobsson ενώ υπάρχουν και κομμάτια που συνοδεύονται και από βιολιά σε μερικά σημεία με ωραίο τρόπο, όπως το Dead Word Assembly. Κάπου εδώ και ενώ στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα σ αυτές τις 2 περιόδους ξανάκουσα όλο το album έχω να πω ότι σε μερικά σημεία η φωνή του Jacobsson ακούγεται πολύ ευχάριστα.


Σε γενικές γραμμές είναι ένα album που θα το ακούσει ευχάριστα ένας οπαδός της μουσικής των Nightwish ή των Within Temptation  αν κ εφόσον δεν έχει πρόβλημα με τα brutalίδια που προανέφερα.
Γενικότερα πάντως πιστεύω ότι ένας μουσικόφιλος θα εκτιμήσει και την ενορχήστρωση αλλά και και την φωνούλα της Lisa. Αυτά

Αυτά ξεχώρισα: Dead Word Assembly, End Of The Rope,  The Drowning Age , Deadlight


Tracklist:

1.The Drowning Age
2.The Last Hour of Ancient Sunlight
3.End of the Rope
4.Elysian Night
5.Deadlight
6.Dead World Assembly
7.A Phantom Dissonance
8.The Quiet Storm
9.The Death of Hours
10.Wall of Sighs (Bonus Track)

Jedi Mind Tricks - The Psycho-Social, Chemical, Biological & Electro-Magnetic Manipulation of Human Consciousness (1997)

Καλησπέρα και πάλι. LowInertia ξανά στo πληκτρολόγιο αφού ο Αντρέας και η σαπιοπαρέα του μας κλάνουν για να διαβάσουν για τις πανελλήνιες. Φλώροι...

Αφου λοιπόν μέσα σ'αυτό το blog εγώ είμαι ο ΑΝΤΡΑ, είπα να κάνω ένα review για ένα ΑΝΤΡΙΚΙΟ δισκίο όπως το The Psycho-Social, Chemical, Biological & Electro-Magnetic Manipulation of Human Consciousness.

Μεγάλος τίτλος.


Kαταρχάς, δυό λόγια για το συγκρότημα μιας και έρχονται το Μάρτιο. Οι JMT αρχικά ήταν ένα hip hop duo από τη Φιλαδέλφεια, αποτελούμενο από τους Ikon the Verbal Hologram (νυν Vinnie Paz) στο ρόλο του mc και τον Stoupe the Enemy of Mankind στο ρόλο του παραγωγού. Μετά ήρθε ο Jus Allah, έφυγε και μετά ξαναήρθε. Ετσι απλά. Καθαρή γαιδουριά εκ μέρους του αλλά εμένα δε μου πέφτει λόγος στα της μπάντας.


Το The Psycho-Social, Chemical, Biological & Electro-Magnetic Manipulation of Human Consciousness είναι το debut album τους και κάπως ξεχωριστό όσον αφορά τις παραγωγές και τους στίχους.
Στο θέμα των beats, το αξιοπερίεργο είναι ότι ο Stoupe δούλεψε σχεδόν αποκλειστικά με δικά του beats, πράγμα που δεν ξαναείδαμε σε επόμενους δίσκους των JMT όπου οι παραγωγές ήταν κυρίως ολόκληρες λούπες με ελαφρό voice pitch στα φωνητικά τους ενώ το τραγούδι Souls from the Streets ψιλο-dub-ίζει αν και δεν παίρνω όρκο. Αν κάνω λάθος μη με διορθώσετε γιατί μου τη σπάει.
Οσον αφορά τους στίχους, το αξιοπερίεργο είναι ότι ο Ikon (νυν Vinnie Paz, μη μπερδεύεστε) ασχολήθηκε κυρίως με θρησκευτικά ή/και παραθρησκευτικά, παραφυσικά, και μυθολογικά θέματα. Σίγουρα το στοιχείο αυτο το κράτησε και στα cd που ακολούθησαν αλλά για ένα περίεργο λόγο δε το άφησε να βγει και πολύ έξω.
Ενα άλλο αξιοπερίεργο στους στοίχους είναι ότι σε αυτό το δίσκο ο Ikon δε μας πρήζει τα αρχίδια με το πόσο μισεί τους gay και το Χριστιανισμό. Εντάξει Vinnie, είσαι Μουσουλμάνος ΑΝΤΡΑ αλλά πες και κάτι άλλο.

Στο ζουμί λοιπόν, το cd ξεκινάει, όπως τα περισσότερα cd τους με λόγια από ταινία (δεν ξέρω ποια) και ένα beat. Θεός, δημιουργία, κύρηγμα και άλλα πρηξαρχίδια. Το beat ακούγεται όμως και σε βάζει στο mood του υπόλοποιπου album που είναι λιτά και μετρημένα beats με μερικά σχετικά νυσταγμένα ραπαρίσματα.
 Το ''Winds of War'' καλό είναι και μάλλον το μόνο που μου άρεσε στην πρώτη ακρόαση του δίσκου.
Eπίσης το ''Chinese Water Torture'' είναι γαμώ και μου θύμισε πάρα πολύ το ''Come Clean'' από Jeru The Damaja.

Oι ντόπες στο cd είναι αρκετές θα έλεγα αλλά για να μη χρονοτριβώ: The Three Immortals, Omnicron, I Who Have Nothing (bonus video clip με τον Ιkon να μπεκρουλιάζει) και Communion: The Crop Circle Thesis.

Για το τέλος άφησα το Neva Antiquated, τραγούδι με το καλύτερο beat που έχει υπάρξει ποτέ σε γήινο ηχογράφημα ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. Οκ, τώρα που τράβηξα την προσοχή σας με τα bold, το Neva Antiquated είναι το καλύτερο hiphop κομμάτι όλων των εποχών και όποιος διαφωνεί τον προκάλω σε ξιφομαχία. 100 χρόνια να το ακούω θα το γουστάρω. Και εσείς. Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το ραππάρω στο Κύτταρο live μαζί με το Vinnie και τον Jus Allah.


Για το τέλος: Το cd είναι WAYYY underrated, το The Apostles Creed μοιράζεται το ίδιο sample με το intro του ''Στα βήματα του Ισκιου'' από Αγνωστο Χειμώνα, ψαχτείτε και με το πρώτο cd του Jeru που παρέθεσα πια πάνω και αν παίρνετε ΠΟΛΥ στα σοβαρά τους στίχους του hiphop και είστε της μαλακισμένης φιλοσοφίας ''ό,τι λες να το κάνεις'' μην ακούσετε καν το δίσκο. Really, don't.

Last minute info: O Stoupe την έκανε από τους JMT. Το κέρατό μου. :(

Btw: ''Ανδρέας ****: βαζε και κανενα τρακλιστ ρε πεταμενε'' οπότε:

• Tracklist

  1. Intro
  2. The Winds of War
  3. Chinese Water Torture Featuring Breath Of Judah
  4. The Three Immortals Featuring Apathy/Breath Of Judah
  5. Neva Antiquated (Dark Jedi Remix) Featuring Sun Pharaoh
  6. Omnicron Featuring Apathy/Sun Pharaoh
  7. As It Was In The Beginning... Featuring Lost Children Of Babylon
  8. Books Of Blood: The Coming Of Tan Featuring El Eloh
  9. Incanatrix (Interlude)
  10. The Immaculate Conception
  11. The Apostle's Creed Featuring Apathy/Yan The Phenomenon
  12. I Who Have Nothing
  13. Communion: The Crop Circle Thesis Featuring The Lost Children of Babylon
  14. Onetwothree (1995)
  15. Souls from the Streets (1994)
  16. Last Straw (Onesoul Remix) (1994)
  17. Tug of War (1993)
  18. Get This Low Featuring Black Thought/Jus Allah

  
  

CW Stoneking - Jungle Blues (2008)

Τον C.W. Stoneking τον γνώρισα μια ωραία μέρα που ο προαναφερθέντας Κωστής μου έστειλε το classic για μένα πλέον ''The Love me or Die''. Αφού έλιωσε στο repeat καμιά 2-3 μέρες, κατέβασα όλο το album και το άφησα να σαπίσει στο φάκελο ''Blues'' ρίχνοντας του μια υποτιμητική ακρόαση. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν, αποφάσισα να τον ξανακούσω ακολουθώντας το παράδειγμα του αδελφού μου, δηλαδή υπομονή στη μουσική. Ασε το γαμημένο δίσκο να παίξει 3-4 φορές πριν τονε κρίνεις!

Αφού άκουσα το cd και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, αποφάσισα να ψάξω λίγο παραπάνω για τον Stoneking σαν καλλιτέχνη.

Γάμα το hip hop και τα φαρδιά! Γάμα το metal και τα πέτσινα! Αν θα μπορούσα να γίνω σαν ένα καλλιτέχνη, αυτός θα ήταν ο Stoneking.  Η μουσική του, οι στίχοι του, τα ρούχα του και η ομιλία του θυμίζουν αλλοτινές εποχές και ευτυχώς, όχι 70's και 60's.
Οποιος ξέρει από ιστορία και συγκεκριμένα από ιστορία του καπιταλισμού, θα καταλάβει ότι η μουσική του Stoneking, ή μάλλον ο ίδιος ο Stoneking ήρθαν από την εποχή της αποικιοκρατίας.
Μια εποχή όπου η Μεγάλη Βρετανία ήταν υπερδύναμη και είχε τα αρχίδια να βγαίνει στις θάλασσες και να θαλασσοπνίγει τους ανθρώπους της για να κατακτήσει ένα νησάκι. Μια εποχή όπου οι τιράντες και η ιεραποστολή ήταν ''trendy'' και το box ήταν άθλημα κυρίων. Μια εποχή όπου οι λευκοί είχαν στα πόδια τους όλη την υφήλιο και στο μυαλό τους την υπεροχή της λευκής φυλής σαν δεδομένο.

Από αυτή την εποχή λοιπόν μας έφερε τη μουσική του ο Stoneking.


Το album λοιπόν ξεκινάει με το ομώνυμο ''Jungle Blues'' το οποίο είχε την τύχη να βγει και σε video clip, ένα από τα καλύτερα που έχω δει ποτέ μου. Ωραίος ρυθμός και ναυτικοί στίχοι που σε ταξιδεύουν.

As usual, δε θα γράψω ολόκληρη παράγραφο για ένα κομμάτι εκτός από το ''The Love me or Die''.

To τραγούδι που με έφερε σε επαφή με τον καλλιτέχνη, με αιχμαλώτισε από την πρώτη ακρόαση.
Με το που ακούς την ενορχήστρωση του τραγουδιού, μυρίζεις ζούγκλα και υγρασία ενώ οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό έιναι ''τρομπόνι'' και ''κίτρινος πυρετός'' και οι στίχοι του τελικά σε δικαιώνουν.

Τα τραγούδια που ξεχώρισα στο δίσκο είναι τα: Jungle Blues, Talkin Lion Blues, The Love Me Or Die και Early In The Mornin χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα είναι άσχημα.

Tracklist

1. "Jungle Blues" - 3:57
2. "Talkin Lion Blues" - 4:32
3. "Jungle Lullaby" - 4:49
4. "Brave Son Of America" - 3:40
5. "Jailhouse Blues" - 4:33
6. "Housebound Blues" - 3:37
7. "I Heard The Marchin Of The Drum" - 3:53
8. "The Love Me Or Die" - 3:51
9. "Early In The Mornin" - 3:32
10. "The Greatest Liar" - 3:37

That's all folks!

Update: Στίχοι στην ιστοσελίδα του Stoneking.

Crystal Method - Legion Of Boom (2004)

Βασανιστικότατη η ζέστη τώρα τελευταία και βρίσκω ότι το WipeOut με το πωρωτικό του online gameplay με δροσίζει πιο πολύ κι από air-condition. Μέσα στην ΓΑΜΑΤΗ playlist του παιχνιδιού λοιπόν, βρήκα και τους Crystal Method. Tους κύριους τους γνωρίζω εδώ και χρόνια (Bones theme song, Blade 2 & Blade Trinity soundtrack) αλλά δεν είχα κάτσει ποτέ να ασχοληθώ περισσότερο.
Προχθές όμως, αφού είχα ψιλομπουχτίσει από το πολύ hip hop, σκέφτηκα να ακούσω στην τύχη ένα album τους.

Το τυχερό ήταν το Legion of Boom, ή μάλλον, εγώ ήμουν ο τυχερός αφού διάλεξα το cd του οποίου τα περισσότερα κομμάτια τα ήξερα και απλά κωλοχτυπήθηκα.

Το πρώτο κομμάτι, άνετα το καλύτερο του δίσκου, το είχα ξαναακούσει στο Blade Trinity, αρκετά χρόνια πριν και δεν περίμενα να είναι το πρώτο τραγούδι που θα ξανακούσω από Crystal Method.
To Born Too Slow, δεύτερο κατά σειρά τραγούδι, uplifting as fuck και απ' ό,τι είδα χρησιμοποιήθηκε και στο soundtrack του Need for Speed: Underground 2.
Γενικά, το Legion of Boom έχει αρκετά τραγούδια που έχουν συμπεριληφθεί σε soundtracks ταινιών και παιχνιδιών αδρεναλίνης και όχι άδικα.


Νταξ, επειδή βαριέμαι να γράφω καλά λόγια για κάθε κομμάτι γιατί πόση έμπνευση να έχω πια ο κακομοίρης, από 'δω και πέρα θα κάνω μια λίστα με τα αγαπημένα μου τραγούδια από κάθε δίσκο και τέλος. Δε θα με πιάνει λογοδιάρροια όπως τους άλλους συντάκτες... -.-

Starting Over
Born Too Slow
I Know It's You
Realizer
Weapons Of Mass Distrortion
Acetone




Summing up, ο δίσκος είναι ό,τι πρέπει για aggressiv-άρισμα πριν από: γυμναστική, ξύλο, σούβλισμα αρνιού το Πάσχα(hardcore shit) και παχιά.

Oπως πάντα, τσεκάρετε το δίσκο, μη γράφω τσάμπα σα το μαλάκα στις 3:30 τα χαράματα.
Κατεβάστε τον, αγοράστε τον, κλέψτε τον, I don't care.

Track listing

1. "Starting Over" – 4:01
2. "Born Too Slow" – 2:59
3. "True Grit" – 5:06
4. "The American Way" – 4:26
5. "I Know It's You" – 5:48
6. "Realizer" – 3:48
7. "Broken Glass" – 3:55
8. "Weapons of Mass Distortion" – 4:50
9. "Bound Too Long" – 6:23
10. "Acetone" – 5:15
11. "High and Low" – 5:23
12. "Wide Open" – 7:23
13. "Born Too Slow" (EK's Spider in the Corner Alt. Dub) - 6:15 (DVD-A Bonus track)
14. "Born Too Slow" (Deepsky's Green Absinthe Dub) - 8:20 (DVD-A Bonus track)

Later

WrongFace - WrongFace Presents: Johnni Spets & Nikolas A.Y(2011)

Και εκεί που κάθεσαι και περιμένεις να δώσεις εξετάσεις, σκάει ο Κωστής και σου λέει ''σου έχω φέρει κάτι''. ''Τι να είναι?'' αναρωτιέσαι. Μην είναι κανά ψιλό που σου χρωστάει από τότε που του 'δωσες για καπνό και φιλτράκια και έμεινες ρέστος και δεν είχες να φας απ' τα everest και αναγκάστηκες να πας στη λέσχη σοβαρα μαλάκα ντροπή του? Μην είναι το τηλέφωνο της γκόμενας που γούσταρες? Οι.
Ενα cd. Ναι αλλά τι cd?
-Ε να μωρέ, κάτι φίλοι μου βγάλαν ένα δίσκο και σου 'φερα να τ' ακούσεις και 'συ που ακούς πχιοτική μουσική.
Κλασσικά πατώνω στην εξέταση, γυρνάω σπίτι και το βάζω στο player.

Ακούω το intro και λέω: ''Τον πιάσαν Κώτσο τον Κωστη, αυτό δεν είναι hiphop''. Γελάω με το απίστευτα αστείο wordplay που δημιούργησα και ακούω την ατάκα: ''But you 're wrongface... face...ce''. A.
Decent το δεύτερο κομμάτι αλλά να πω την αλήθεια μου δε με ενθουσίασε και σκέφτηκα να το κλείσω αλλά σκέφτηκα να δώσω μια ευκαιρία στο δίσκο. Δικά μας παιδιά έιναι άλλωστε.
Συνεχάει λοιπόν το cd και φτάνει στο ''το ΄93''. Πολύ γαμάτη κομμάτι με ωραίο story telling και jazzy παραγωγή. Eκεί αναπτερώθηκαν και οι προσδοκίες μου.
Το battle κομμάτι δεν μου άρεσε όχι για κανά συγκεκριμένο λόγο αλλά γιατί γενικά δεν πολυγουστάρω τα battles.

Για να μην πάρω ένα ένα τα κομμάτια γιατί βαριέμαι να γράφω θα πω ότι από το δίσκο γούσταρα τα: ''Για τον άλφα'' και ''Κηδεία''.

Πραγματικά όμως καρακάυλωσα με τα: ''Αλάνιμου λιμάνιμου'' το ''Λίγο πριν φύγω'' και ''Το ησπεράλντο''. Οποτε τα ακούω ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Τελικά το ελληνικό hip hop ακούγεται εν έτει 2011.

Τεχνικά δε προσφέρουν κάτι ξεχωριστό και ευτυχώς από μια έννοια γιατί ''αν δεν έχεις τι να πεις το να εμπλουτίζεις με τεχνικές το λόγο σου είναι ανώφελο'' και τα παιδιά ΕΧΟΥΝ κάτι να πουν.
Οι παραγωγές μπορώ να πω με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΑΝ. Οn point, στηρίζαν το κάθε κομμάτι χωρίς να το επισκιάζουν και έδειξαν ότι οι Ελληνες το πάνε καλά το boom bap.
Ενα ακόμα, αισθητικό plus, είναι το artwork. Το μπρόκολο στο cd είναι σκέτη ψυχεδέλεια!

Συμπερασματικά, το cd κινείται σε πολύ υψηλό επίπεδο και βγάζει έναν fresh ήχο που το ελληνικό hip hop πραγματικά τον χρειαζόταν. Ο,τι πρέπει για το καλοκαιράκι!

Big ups για τα παιδιά από Μπραχάμι και ακούστε το ρε μαλάκες, τσάμπα είναι, για τους αναγνώστες.



Tracklist:

1.	Wrongface	1:39
2.	Στην απ' έξω feat JK1	3:22
3.	Tο '93 feat. Sous Peau	3:59
4.	H επιστροφή του αυ	2:29
5.	Kηδεία feat. LordMess	3:57
6.	Για τον άλφα	3:45
7.	Αλάνιμου λιμάνιμου	3:57
8.	Το ησπεράλντο	2:32
9.	Λίγο πριν φύγω	3:56
10.	Mighty mos	1:17
11.	Το λοιπόν	4:52

Προτάσεις...στο χέρι: Ιούνιος 2011

Ο Ιούλης μπήκε αφήνοντας πίσω τον Ιούνη και βάζοντας μας για τα καλά στο κλίμα του καλοκαιριού. Μετά από αυτή την σάπια εισαγωγική μου πρόταση λοιπόν, σας παρουσιάζω με ολιγοήμερη καθυστέρηση τις προτάσεις της ομάδας του Music-Call για τον μήνα Ιούνη. Προτάσεις από διάφορα είδη μουσικής, όπως σας έχουμε συνηθίσει άλλωστε. Είθε ο καθένας σας να ξεχωρίσει έστω και ένα album απ αυτά που παραθέτουμε.

Πολύ κυριλέ πρόλογος, είμαι γαμάτος.

Σταύρος:

Skyzoo - The Great Debater (2011) (Hip Hop)

Christina Aguilera - Back To Basics (2006) (R&B/Soul/Blues/Jazz)

Ανδρέας:

Άγρυπνος - Οι Περιπέτειες Του Μικρού Νικόλα (2010) (Hip Hop)

The Mars Volta - Frances The Mute (2005) (Experimental Rock)

The Qemists - Join The Q (2009) (Drum & Bass)

Low Inertia:

Sleepin Pillow-Apples on an Orange Tree (2008) (Experimental Rock)

Φίλιππος:

Caroline Lufkin - Verdugo Hills (2011) (Electronic/Ambient)

Echoes of Eternity - As shadows Burn (2009) (Progressive/Gothic Metal)

Advent Rising - The Soundtrack (2005)

Σπέρααα...
Ηρθε η περίοδος της εξεταστικής και όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ήρθε μαζί της και η περίοδος των video games. Ξανακατέβασα λοιπόν το Advent Rising, ένα γαμάτο tps και είπα να το λιώσω αποδεικνύοντας στον εαυτό μου για άλλη μια φορά ότι αν είσαι καμμένος μια φορά στη ζωή σου, είσαι πάντα καμμένος. Cheats, hints, tricks και τα τοιαύτα, τα θυμόμουν όλα! Το τερμάτισα σε μια μέρα αλλα δεν είχα χορτάσει ακόμα την ατμόσφαιρά του αφού μας άφησε με ένα ''to be continued'' και η εταιρεία παραγωγής μας έγραψε στις αρχιδάρες της. Αφού λοιπόν μας αφήνει με τόσο ξενερωτικό τρόπο και μία πανέμορφη ρομαντική σκηνή, είπα να κατεβάσω το soundtrack του Et voilà!

Το cd ξεκινάει με το menu theme του παιχνιδιού, κάτι ανάμεσα σε κλασσική και όπερα, μίξη που θα μονοπωλήσει με την παρουσία της όλο το cd. Πάρα πολύ καλό κομμάτι, που σε βάζει στο mood όχι μόνο του υπόλοιπου album αλλά κυρίως του παιχνιδιού αφού το πόσο επικό γίνεται το game απλά δεν περιγράφεται με λόγια. Μόνο με νότες.

Ολο το cd κινείται σε παρόμοια επίπεδα αφού τα κομμάτια είναι ένα κι ένα για τη σκηνή στην οποία χρησιμοποιούνται στο παιχνίδι. Ετσι, σκηνές roaming on track και σκηνές δράσης πλέκονται περίτεχνα και στολίζονται από τα αντίστοιχα όργανα (κυρίως) έγχορδα και (ενίοτε) χορωδίες . Αποκορύφωμα αυτής της περιγραφής είναι η μάχη με τον Bounty Hunter, το εξωγήινο ον που αναλαμβάνει να παραδώσει το ζεστό σου κουφάρι στους N'Kul, τους βασικούς εχθρούς σου. Το επίπεδο epicness που βγάζει η αντρική χορωδία μαζί με τα επιβλητικά βιολιά και τις νέες δυνάμεις του χαρακτήρα σου είναι ικανά να σε κάνουν να προσπαθείς να πετάς fire bolts από τα χέρια σου.
Κάπου εδώ κρίνω αναγκαίο να διευκρινίσω ότι υποσυνείδητα προσπαθώ να σας πείσω να παίξετε και το παιχνίδι παραβαίνοντας συνειδητά τους κανόνες του τίτλου του blog.

Για το τέλος άφησα το αγαπημένο μου. To ''Greater Lights'' μια ατμοσφαιρική μπαλάντα, ή μάλλον, η επιτομή της ατμοσφαιρικής μπαλάντας κλείνει (θεωρητικά) το παιχνίδι με τη φωνή της Charlotte Martin και τους κεντρικούς χαρακτήρες του παιχνιδιού να ταξιδεύουν με φόντο υπέροχα διαστημικά σκηνικά.
Δεδομένου του background της σχέσης των χαρακτήρων και η υποψία του έρωτα ανάμεσά τους, το πιάνο μαζί με τη φωνή της Charlotte Martin μας δίνουν ένα από τα καλύτερα endings όχι μόνο όσον αφορά τον κόσμο των games αλλά του audiovisual entertainment γενικότερα.


Ακούστε το cd, παίξτε το παιχνίδι.
Ακούστε το cd, παίξτε το παιχνίδι.
Ακούστε το cd, παίξτε το παιχνίδι.



Tracklist:

1.	"Muse"	3:08
2.	"Poeta"	3:36
3.	"Bounty Hunter"	3:05
4.	"Aurelia"	3:03
5.	"Greater Lights (feat. Charlotte Martin)"	3:52
6.	"Glorious Human"	1:46
7.	"Stolen Transport"	2:15
8.	"Canyon Encounter"	2:04
9.	"The Rise Of Aurelia"	2:01
10.	"Edumeas Last Stand"	2:04
11.	"Aurelian Conflict"	2:04
12.	"The Aurelian Movement"	2:21
13.	"Luriam Down"	1:04
14.	"The Human Movement"	2:09
15.	"Human Demise"	1:35
16.	"Seeker Assault"	2:05
17.	"Midst Of The N'Kul"	0:34
18.	"Seeker Horde"	1:04
19.	"Fiery Arrival On Aurelia"	0:55
20.	"Power Within"	2:11
21.	"Fortified Strength"	1:01
22.	"Mastery Of Self"	2:20
23.	"Return To Humanity"	2:16
24.	"The Seeker Movement"	2:09
25.	"Seeker Unrest"	2:05
26.	"Conquest"	0:36
27.	"Greater Lights (Jay-J's Shifted UP Mix)"	3:58

Spacemen 3 - Recurring (1991)

Ακροβατώντας ανάμεσα σε διάφορα ακούσματα τον τελευταίο καιρό, πολλά album με παρότρυναν στο να κάτσω τον κώλο μου να γράψω κανένα review γι αυτά αλλά που χρόνος; Πότε θα προλάβω να βγω βόλτα; Να παίξω κανένα παιχνίδι; Να κάνω τίποτα άλλο ανούσιο;

Anyway, άκουσα το καινούριο των Seether, έμαθα τους The Mars Volta, συγκρότημα που του αξίζει ένα review στο μέλλον, ασχολήθηκα επιτέλους με τον Oxmo Puccino και σχεδόν έγραψα για το "L' amour est mort", αλλά αυτοί που είπα "Εδώ ρε πούστη θα κάνεις review τώρα!" ήταν οι Spacemen 3.

Spacemen 3 λοιπόν, βρετανικό συγκρότημα που έδρασε από τις αρχές των 80s μέχρι τις αρχές των 90s (1982 - 1991 συγκεκριμένα) κινούμενο κυρίως σε Psychedelic Rock ύφος. Δεν ξέρω τόσο για τα υπόλοιπα album τους, αλλά το Recurring πιστεύω θα μπορούσε να μπει άνετα σε μια λίστα με τα πιο άρτια album του είδους. Έστω κ αν αυτή η λίστα έχει 100 album κ αυτό είναι το 100ο.

Το Recurring λοιπόν είναι το κύκνειο άσμα τους, όντας album που κυκλοφόρησε το 1991. Το πως που και πότε έπεσε στην αντίληψη μου νομίζω ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά πρώτη φορά το άκουσα χθες (ή Τετάρτη, αν και εφ όσον δεν ανέβει σήμερα, Πέμπτη). Το συγκεκριμένο album λοιπόν, χωρίς να ξέρεις τίποτα για το συγκρότημα ή το ποιόν του, βλέποντας μόνο από το εξώφυλλο, μπορείς να καταλάβεις ότι θα έχει να κάνει με Psychedelic. Αν όχι Psychedelic Rock, Psychedelic Trance σίγουρα. Ειδικά με όνομα Spacemen 3....αλλά ας μην πλατιάζουμε.

Το intro του album λοιπόν ίσως κουράσει μερικούς, καθώς κρατάει περίπου ένα δεκάλεπτο, αλλά προσωπικά το βρήκα πολύ ωραίο και δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα 10 λεπτά. Just for the record το Big City (έτσι λέγετε) κυκλοφόρησε και ως single το 1991-το τελευταίο τους-και έφτασε μέχρι και στην θέση 88 στα Βρετανικά charts. Μετά από αυτό το κομμάτι λοιπόν ακολουθεί το "Just To See You Smile" με διαφορετικό ύφος μουσικά το οποίο ουσιαστικά μιλάει γι αυτό που λέει ο τίτλος, δηλαδή τι θα έκανε ο τραγουδιστής μας για να "την δει να χαμογελάει" (ή τον, καθώς δεν ξέρουμε τις προτιμήσεις του).

Τρίτο κομμάτι το "I Love You" με ύφος παρόμοιο με το προηγούμενο, διόλου πρωτότυπο άλλωστε για κομμάτια αυτής της μουσικής σκηνής. Πολύ ευχάριστο κομμάτι και είναι και από τα κομμάτια που μου άρεσαν πιο πολύ στον δίσκο. "Set Me Free/I ve Got The Key" στην συνέχεια το οποίο έχει και ένα μικρό Reprise στην συνέχεια. Εντάξει, προσωπικά δεν με τρέλαναν, οπότε εκεί έκανε μια μικρή κοιλιά για να περάσει στο "Why Couldn't I See" που μου άρεσε επίσης πολύ και καπάκι σε μια διαφορετική εκδοχή του "Just To See You Smile" την instrumental ουσιαστικά.

Περνάμε στο "When Tomorrow Hits" άλλο ένα κομμάτι που ξεχώρισα, το οποίο είναι και διασκευή από το πρωτότυπο κομμάτι των Mudhoney που είχε κυκλοφορήσει 2 χρόνια νωρίτερα. Πολύ ωραίο κομμάτι, ίσως και το καλύτερο του δίσκου. Σειρά έχει το Feel So Bad για να περάσει στο "Hypnotized", το δεύτερο single του album. Ένα πάρα πολύ ωραίο κομμάτι που επίσης μπήκε στα UK Charts και σκαρφάλωσε μέχρι την 85η θέση. Πολύ ωραία σύνθεση και ωραία αίσθηση χάρη στο σαξόφωνο, φανερώνοντας μας το ταλέντο του στην σύνθεση ο κύριος Kember.

Συνέχεια έχει ένα ήρεμο κομμάτι που σε κάνει να ξεχνιέσαι, το "Sometimes", από το οποίο παίρνει την σκυτάλη το "Feelin Just Fine (Head Full Of Shit)" κομμάτι επίσης ήρεμο το οποίο πιστεύω άνετα θα μπορούσε να δράσει ως i-doser. Επόμενο στην λίστα το "Billy Whizz/Blue 1"

κομμάτι από αυτά τα κλασσικά του είδους, που έχει ηρεμία, σε κάποια φάση ψιλό-ξυπνάει μετά πάλι ηρεμία κ.ο.κ. Επίσης ξεχωριστό κομμάτι.

Το τελευταίο κομμάτι είναι το "Drive/Feel So Sad" ένα ήρεμο κομματάκι, ότι πρέπει για επίλογος αυτού του ωραίου cd.

Επίσης μετά από αυτό το κομμάτι ακολουθεί ένα alternative mix του "Feelin Just Fine (Head Full Of Shit)", αλλά ας θεωρήσουμε επίλογο το "Drive/Feel So Sad"

Οπότε έχουμε ένα πάρα πολύ καλό δισκάκι, ότι πρέπει για τύπους που γουστάρουν φάσεις Pink Floyd, eloy κλπ κλπ και πιστεύω θα φανεί ελκυστικό και σε λάτρεις της καλής μουσικής.

Συνοπτικά ξεχώρισα τα: "I Love You", "Why Couldn't I See", "When Tomorrow Hits", "Hypnotized" και "Feelin Just Fine"

Διαβάστε τον αστερίσκο μου στο τέλος του άρθρου.

Tracklist:

1. Big City (Everybody I Know Can Be Found Here)

2. Just to See You Smile (Orchestral mix)

3. I Love You

4. Set Me Free / I've Got the Key

5. Set Me Free (reprise)

6. Why Couldn't I See

7. Just to See You Smile (instrumental)

8. When Tomorrow Hits

9. Feel So Sad (reprise)

10. Hypnotized

11. Sometimes

12. Feelin' Just Fine (Head Full of Shit)

13. Billy Whizz / Blue 1

14. Drive / Feel So Sad

15. Feelin' Just Fine (alternative mix)

*το review αφορά την re-mastered εκδοχή του album που κυκλοφόρησε το 2004