Felt (Slug & Murs) - Felt 3: A Tribute to Rosie Perez (2009)

Τελευταία μέρα 2010, και αφού είχα και καιρό να χώσω κάποια πρόταση, είπα να κλείσουμε το έτος λίγο όμορφα και χαλαρά..

Στην τρίτη συνεργασία αυτού του διδύμου, οι Murs (μέλος των Living Legends) και Slug (½ των Atmosphere) συναντούν τον Aesop Rock, ο οποίος θα επιμεληθεί και εξ'ολοκλήρου τον δίσκο. Έχοντας (και λογικό άλλωστε) μια τέλεια χημεία μεταξύ τους, στον δίσκο βλέπουμε τους 2 mcs να εναλλάσονται μέσα στα κουπλέ κυρίως, παρά να "χώνουν" με σειρά. Αυτό που για εμένα το κάνει καλύτερο από τα προηγούμενα 2, είναι οι παραγωγές του Aesop Rock, μπορεί να αγαπάω Ant, αλλά εδώ ο Aesop έχει κάνει θαύματα και κατά την γνώμη μου δένει καλύτερα με το πιο "αισθηματικό" αλλά συγχρόνως "ειρωνικό" θα έλεγα ύφος του δίσκου.

Είναι φανερό πως, αμφότεροι δείχνουν να έχουν τρομερή όρεξη σε οτιδήποτε βγάζουν, και ακόμα και τα side projects τους, όπως αυτό, είναι κλάσεις ανώτερα από καλοδουλεμένα albums άλλων mcs.

Για το τέλος να πω οτι το cd μπορεί να σου καλύψει πολλές θεματολογίες, καθώς δεν κολλάνε κάπου και δίνουνε ενα άκρως ολοκληρωμένο cd που είναι ο,τι πρέπει για να το ακούσεις την ώρα που χαλαρώνεις ξέρω'γω, καθώς μπορεί να μην είναι οι πιο "απλοί" ραππερ, και για να πιάσεις το νόημα τους πολλές φορές πρέπει να τους ακούσεις και να τους ξανακούσεις, όμως εδώ όπως είπα και πιο πριν στα κομμάτια του δίσκου ποικίλουν οι θεματολογίες, πράγμα που κάνει και την απλή ακρόαση ευκολονόητη και ευχάριστη.

Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά, δεν θα χάσετε τίποτα.

It ain't paranoia man, i swear.

Ξεχώρισα: Protagonists, Felt Chewed Up, Ghost Dance Deluxe, Whaleface, Felt Good, G.I. Josephine, Paul Reubens

Tracklist:

1. Protagonists

2. Felt Chewed Up

3. Get Cake

4. Bass For Your Truck

5. Like You

6. Permanent Standby

7. Kevin Spacey

8. Ghost Dance Deluxe

9. Revisiting the Styleetron

10. Whaleface

11. Glory Burning

12. Henrietta Longbottom

13. She Sonnet

14. Felt Good

15. Deathmurdermayhem

16. The Prize

17. G.I. Josephine

18. The Clap

19. We Have You Surrounded

20. Give It Up

21. Paul Reubens

Αρτέμης - Mash Up Sessions I: Σταμάτης Σπανουδάκης

Δεν είναι λίγοι οι fans που έχουν συγκεντρώσει οι Α/Ε (aka Αρτέμης/ Ευθύμης ή πάλαι πότε TxC) έτσι λοιπόν όπως είναι επακόλουθο μια τέτοια κυκλοφορία αναμένεται να σημειώσει μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Ο Αρτέμης αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες του hip hop εν Ελλάδι. Με 18 χρόνια περίπου στην πλάτη του έχει βγάλει αρκετό υλικό με το οποίο έχει ευχαριστήσει το κοινό του. Ασχέτως αν περάσαν περίοδοι όπου δίχασε το κοινό του...

Ωστόσο χρειάστηκε να φθάσουμε στο κατώφλι του 2010 για να κυκλοφορήσει η πρώτη του solo δουλειά.

Έχουμε λοιπόν ένα project ουσιαστικά το οποίο έγινε με τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη, Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος "δάνεισε" μερικές από τις πιο όμορφες συνθέσεις του. Πρόκειται για ένα EP, αποτελούμενο από 7 κομμάτια τα οποία είναι είτε διασκευές παλαιοτέρων κομματιών του Αρτέμη, είτε νέα κομμάτια.

Προσωπικά, ξεχώρισα το "Invocation/Ο Δράκος" ένα κομμάτι στο οποίο είναι πεντακάθαρος ο metal χαρακτήρας του, όπως άλλωστε μας έχουν μάθει και οι Α/Ε από το "Ο Διαλεχτός Της Άρνησης Και Ο Ακριβογιός Της Πίστης". Άλλο κομμάτι το οποίο αξίζει καθώς σε βάζει πολύ δυναμικά στο feelin' του δίσκου είναι το "Προοίμιον" που με το που τελειώνει εισβάλλει το "Καθ' ημάς/ Αιμορροούσα" επίσης δυνατό κομμάτι.

Γενικά, το album δημιουργεί μια δυναμική αίσθηση ενώ παράλληλα σε μεταφέρει σε εικόνες από την Ανατολή, όπως άριστα ξέρει να κάνει άλλωστε ο Σπανουδάκης. Το γεγονός ότι δεν ανέφερα τα υπόλοιπα 4 κομμάτια δεν συνεπάγεται ότι δεν μου άρεσαν, καθώς είναι ερμηνευμένα μοναδικά, δημιουργώντας το καθένα τους μια μοναδική εικόνα στον νου.

Συνοπτικά λοιπόν έχουμε ένα άρτιον δισκίον (για να μπούμε και στο πνεύμα του δίσκου) με πολύ καλές παραγωγές και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα τόσο σε όσους άρεσε Το "Ο Διαλεχτός Της Άρνησης Και Ο Ακριβογιός Της Πίστης" όσο και σε οποιονδήποτε θα ήθελε να ακούσει ένα experimental hip hop δίσκο και δη Ελληνικό.

Tracklist:

01. Προοίμιον

02. Καθ ημάς | Αιμορροούσα

03. Αλέ Ισκαντάρ ΙΙ

04. Χορός Των Ασπιδών | Ή Αυτοί Ή Εγώ

05. Σαϊτάν Ασκέρ | Έλευσις

06. Τα Χρώματα Της Ίριδος | Έτσι Είναι Γιατί Έτσι Πάει

07. Invocation | O Δράκος

Podcast: '00s? Not Today! Vol.1 (2010)

Το team του Music-Call το έχει ρίξει στην δημιουργία και σας προσφέρει αυτή την φορά το πρώτο του Podcast. Hosted by El Classic & Andreas.

Τι είναι το Podcast? Πολύ συνοπτικά είναι μια ηχογραφημένη διαδικτυακή εκπομπή που βασική της διαφορά με τις κοινές ραδιοφωνικές εκπομπές είναι ότι δεν είναι ζωντανή και ότι ο ακροατής μπορεί να την ακούσει όποτε θελήσει.

Αυτό το Podcast λοιπόν περιέχει αποκλειστικά hip hop της περιόδου '88-'99, της πιο αγαπημένης από πολλούς περίοδο του hip hop.

Masta Ace, Redman, Gangstarr, Big Pun, και άλλα μεγαθήρια του hip hop παρελαύνουν επί ένα δίωρο.

Λογικό είναι να μην ακούγετε σαν μια επαγγελματική εκπομπή, δεν έχουμε τα μέσα δυστυχώς.

Απολαύστε λοιπόν μια μουσική αναδρομή στο hip hop των 90s (Ε, και λίγο των 80s)

Tracklist:

01. Juice Crew - The Symphony

02. Ultramagnetic MC's - Ego Trippin

03. EPMD - Funky Piano

04. Pete Rock & C.L. Smooth - Mecca And The Soul Brother

05. Gangstarr - Ex Girl to Next Girl

06. Redman - Time 4 Sum Aksion

07. Masta Ace - The Big East

08. Notorious B.I.G. - Juicy

09. 2Pac - So Many Tears

10. Mobb Deep - Shook Ones Pt.2

11. Big L - All Black

12. Kool G Rap - Fast Life f. Nas

13. Al'Tariq - All Over the Track

14. M.O.P. - Downtown Swinga

15. Wu Tang Clan - Triumph

16. Capone N Noreaga - LA, LA f. Mobb Deep & Tragedy Khadafi

17. Big Pun - Tres Leches f. Inspectah Deck & Prodigy

18. Onyx - Shut 'em Down f. DMX

19. Rakim - When i B On the Mic

Compilaton: It's All Greek To Me Vol.1 (2010)

Η πρώτη συλλογή από το Music-Call είναι γεγονός! Εν μέσω Δεκέμβρη και λίγο πριν υποδεχτούμε τον νέο χρόνο, το Music-Call ετοίμασε μια hip-hop συλλογή με τίτλο "It's All Greek To Me". Είναι το πρώτο μέρος από το εγχείρημα αυτό. Οι συλλογές αυτές αποτελούνται από ξένα, hip hop ως επί το πλείστον, κομμάτια τα οποία έχουν στην παραγωγή τους Ελληνικά "samples". Κομμάτια από Main Flow, Jedi Mind Tricks, Canibus, Timbaland, Method Man, Raekwon, Dilated Peoples και άλλους πολλούς , με Ελληνικές πινελιές από μουσικούς όπως Χατζιδάκις, Μοσχολιού, Μπιθικώτσης, Ρίτα Σακελλαρίου και πάει λέγοντας.

Φυσικά και χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους "θαμώνες" της "Διεθνούς Σκηνής" του hiphop.gr καθώς χωρίς αυτούς δεν θα γνώριζα ούτε το 10% των κομματιών που θα ακούσετε.

Απολαύστε λοιπόν το πρώτο μέρος της συλλογής και ετοιμαστείτε και για το δεύτερο μέρος...

Tracklist:

01. Oh No - Emergency

02. Main Flow feat. Talib Kweli- Hip Hop Worth Dyin For

03. Dilated Peoples - Reach Us

04. Canibus feat. Goddess Psalm One- Ripperland

05. Black Moon - This Is What It Sounds Like (Worldwind)

06. PackFm & J.U.I.C.E - Set It Up

07. Living Legends - Moving At The Speed Of Life

08. MaXiMus Da MaNtis, Ern Dawgy, White Lotus & Technician - B - Attacks

09. Foreign Beggars - Slo-Speed

10. Cro - La Casa De Arena

11. Yellow Jackets - Roll With The Killa Bees

12. Euphrates - Klaowchi

13. Slaine feat. Vinnie Paz & Reef The Lost Cauze - Landscapes

14. The Beatnuts feat. Biz Markie & Tyler Fernandez - You're A Clown

15. Masta Ace feat. Strick & Young Zee - Something's Wrong

DOWNLOAD

Passafire - Passafire (2006)

Ίσως το τελευταίο είδος μουσικής που θα περίμενε κανείς να προτείνω. Δεν έχω συνηθίσει τον κόσμο γύρω μου σε εναλλακτικές αναλαμπές όπως ετούτη.

Εδώ, λοιπόν, μιλάμε για μια μπάντα που συνδυάζει άψογα funky ροκ ρυθμούς με ταξιδιάρικη reggae. Το συγκεκριμένο cd ισορροπεί μεταξύ παιχνιδιάρικης διάθεσης και κριτικής στην κοινωνία γύρω μας. Έχοντας την ευκαιρία να το πιάσω στα χέρια μου τώρα, το χειμώνα, μπορώ να πως πως άραξα με μια μπύρα, κοντομάνικο πουκάμισο και τη μουσική στο τέρμα, φέρνοντας έτσι το καλοκαίρι νωρίτερα στη γειτονιά.

Προσωπικά βρίσκω αυτό το δίσκο πλήρη, καθώς δεν υπάρχει κανένα βαρετό κομμάτι. Δεν χρειάστηκε να πατήσω το next ούτε μια φορά, γεγονός αξιοθαύμαστο, αναλογιζόμενος πως είναι ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησαν. Περιέχει πιο χαρούμενα κομμάτια από το εξίσου αξιόλογο επόμενο album τους (Submersible), κάτι που, παραδόξως δε με χάλασε καθόλου. Αντιθέτως οι Passafire δείχνουν πως κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν και το κάνουν καλά.

Κλείνοντας να αναφέρω πως κάθε cd τους έχει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά, ενώ η μουσική τους εναλλάσσεται από το ταξιδιάρικο ύφος του συγκεκριμένου album στο πιο twisted του Submersible. Όπως και να 'χει, επέλεξα να παρουσιάσω το συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο, καθώς πιστεύω πως αποτελεί must σε οποιαδήποτε συλλογή εναλλακτικής μουσικής.

Ακούστε το λοιπόν. Είμαι σίγουρος σας φέρει στο μυαλό ξένοιαστες εικόνες σε κάποιο beach bar, κάτω από τις ψάθινες ομπρέλες, με το κύμα να σας χτυπάει τα πόδια. Δεν πα να 'χει έξω παγετό, βροχή ή χαλάζι, μέσα έχουμε Ιούνιο...

Tracklist:

1. Barcelona

2. Laquiji

3. Thievery

4. Concrete Slave

5. Rude Boi

6. Bad Taste

7. Behind Closed Doors

8. The Breeze

9. Workingman's Song

10. Fit The Descreption

11. Feel It

Disturbed - Asylum (2010)

Το είπε και το έκανε ο Drainman! Είχε δηλώσει ότι θα έσκαβε βαθιά στα σκοτεινά μέρη του μυαλού του και αυτό ακριβώς έκανε όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι του δίσκου. Με θέματα όπως οι κλιματικές αλλαγές, το ολοκαύτωμα, λυκάνθρωποι, κατάθλιψη μετά από χωρισμό, διαφθορά και άκρως ευαίσθητα προσωπικά προβλήματα, η διάθεση κυμαίνεται από ενδοσκοπική σε πολιτική και ίσως προκλητική ορισμένες φορές.

Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Disturbed, είναι μια alternative nu metal μπάντα απο το Chicago των Ηνωμένον Πολιτειών. Πρωτοπόρα στο είδος, μαζί με τους Korn, Deftones και Godsmack, μετρά πάνω από 10 χρόνια παρουσίας στη διεθνή metal σκηνή.

Το Asylum είναι η πέμπτη δισκογραφική δουλειά τους και όσο οικεία είναι ηχητικά, διαφέρει τόσο ώστε να είναι φρέσκια και ενδιαφέρουσα.
Για μια ακόμη φορά ο λιτός Dan Donegan κεντά στην κιθάρα γράφοντας όχι φρου φρου κι αρώματα, αλλά μεστά riffs που σε αναγκάζουν μαζί με τα άλλοτε σκληρά ,σχεδόν σκυλισια και άλλοτε απάλα και γαλήνια φωνητικά του David Drainman, να μπεις στο groove θες δεν θες! Και βέβαια στο instrumental κομμάτι του δίσκου, "Remnants", του δίνεται η ευκαιρία να ξετυλίξει το ταλέντο και τις ικανότητές του. Το rhythm section της παρέας, ο John Moyer στο μπάσο και ο Mike Wengren στα drums, ακόμα μια φορά, απίστευτα δεμένοι με το feeling της κάθε σύνθεσης δίνουν ρέστα. Ειδικά οι ρυθμοί και τα beats του Mike δίνουν την αίσθηση "χτυπήσου στην πρώτη ακρόαση αλλά μάζεψε το σαγόνι σου όταν καταλάβεις τι έχω σκεφτεί να παίξω!"
Προσωπικά ξεχωρίζω τα Remnants, Asylum και Another Way to Die.

Οverall, μιλάμε για ένα δίσκο που απευθύνεται όχι μόνο σε metalheads, αλλά και σε όσους γουστάρουν groove με καυλωτικά φωνητικά που σε ψήνουν να σπάσεις κάτι!


Tracklist:
01. Remnants
02. Asylum
03. The Infection
04. Warrior
05. Another Way To Die
06. Never Again
07. The Animal
08. Crucified
09. Serpentine
10. My Child
11. Sacrifice
12. Innocence

Credits: Johnαρος (for the whole goddamn thing apparently!)

Cee Lo Green - The Lady Killer (2010)

Σαν χθες μου φαίνονται οι μέρες που όπου και αν βρισκόσουν, μπροστά από μια τηλεόραση, κοντά σε ένα ράδιο, σε μια καφετέρια, παντού άκουγες το "Crazy" των Gnarls Barkley. Ίσως κάποιοι να το λέγαν και να το λένε ακόμα ένα υπερεκτιμημένο κομμάτι, κατά την γνώμη μου όμως, έχαιρε της αναγνώρισης που του έπρεπε.

Μετά από εκείνο το hit ωστόσο, το μόνο κομμάτι που θυμάμαι από τον Cee Lo Green (τραγουδιστής των Gnarls Barkley) ήταν το "Gone Daddy Gone" (διασκευή του γνωστού κομματιού των Violent Femmes) και μετά δεν τον ξανάκουσα για πάρα πολύ καιρό. Ίσως από απροσεξία, ίσως επειδή δεν έκανε ξανά το "Μπαμ" ίσως επειδή δεν ακούστηκε στην Ελλάδα απλά.

Μέχρι το καλοκαίρι, που όπως κάθομαι αναπαυτικά σε μια καρέκλα, ξαφνικά ακούω ένα μελωδικό "Fuck You" να διαπερνάει τα αυτιά μου. Το είχα αγνοήσει, παρόλο που μου έκανε εντύπωση. Μετά από λίγο καιρό άρχισε να παίζει σε διάφορα ράδιο και μάλιστα πολύ τακτικά, αλλά ποτέ δεν μου δημιούργησε την επιθυμία να το αναζητήσω. Μέχρι πριν από μερικές μέρες που ένιωσα ότι με εκφράζει, έτσι το βρήκα. Παράλληλα, έκανα αναζήτηση να δω από ποιον είναι ποιο album κλπ και με έκπληξη μου είδα ότι είναι του Cee Lo Green ε και σκέφτηκα "Αυτός ο άνθρωπος μόνο επιτυχίες βγάζει".

Έτσι λοιπόν έφθασα στην ακρόαση του "The Lady Killer" το οποίο σύμφωνα με μερικούς θα κυκλοφορήσει στις 9 του μηνός ενώ σύμφωνα με άλλους κυκλοφορεί σήμερα.

Ξεκινάει με ένα κατάλληλο Intro ώστε να μας βάλει στο κλίμα του cd το οποίο έχει καθαρά πινελιές Soul και Neofunk και όλο το cd κυλάει όμορφα. Πρώτα στέκομαι στο "Bright Lights Bigger City" στο οποίο οι λίγο παρατηρητικοί θα προσέξουν ότι η μπασογραμμή είναι αυτή του Billie Jean, το Michael Jackson. Όμορφο κομμάτι που ξυπνάει εποχές disco με ένα touch σε στυλ Maroon 5 που δεν περνάει καθόλου αδιάφορο. Μετά, έρχεται το γνωστό σε όλους σας "Fuck You!" που πρόσφατα έγινε και video clip. Το αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο, λόγω της ευχάριστης διάθεσης που σου δημιουργεί, τον στίχων και γενικότερα του όλου concept. Κομμάτι που προσωπικά μου θύμισε κομμάτια της Janis Joplin στην σπιρτάδα και την ζωηράδα. Το επόμενο κομμάτι που ξεχώρισα είναι το "Please" μαζί με την Selah Sue το οποίο νομίζεις ότι έχει βγει από ταινία σε style "James Bond" με εκπληκτική ερμηνεία τόσο από την Selah (Εμένα η φωνή της με μαγνήτισε) όσο και από τον Cee Lo, ο οποίος αποδεικνύει ότι η μαύρη φωνή είναι αυτή που κυριαρχεί σε αυτό το είδος μουσικής.

Επόμενο κομμάτι, "I Want You" όμορφο κομμάτι που θα ταίριαζε πολύ καλά σαν κομμάτι-αφιέρωση σε κάποια, η γενικότερα είναι ότι πρέπει για κομμάτι μιας smooth βραδιάς. Παρακάτω, συναντάμε το "Old Fashioned" που όπως λέει κ ο τίτλος του αποτελεί Old Fashioned Blues. Ένα κομμάτι το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει τα μεγαλοπρεπή Blues των 60-80s. Τελευταίο κομμάτι που θα θελα να αναφέρω είναι το "No One's Gonna Love You" το οποίο αποτελεί διασκευή του κομματιού των Band Of Horses που κυκλοφόρησε το 2007. Αν και ο τίτλος μοιάζει απαισιόδοξος νομίζοντας ότι θα ακούσεις μίζερους στίχους και έναν κλαψιάρη να σου λέει ότι είσαι ένα τίποτα, ο ολοκληρωμένος στίχος είναι "No One's Gonna Love You Like I Do" κάνοντας το έτσι ακόμα μια αξιόλογη μπαλάντα.

Το cd κλείνει ένα πολύ αξιόλογο outro που περιέχει ένα πολύ αξιόλογο solo κιθάρας.

Συνοπτικά λοιπόν μιλάμε για ένα από τα πιο αξιοπρεπή mainstream album του 2010 ξεχωρίζοντας όχι μόνο τα κομμάτια που ανέφερα αλλά και όλα τα υπόλοιπα. Αν οι διαθέσεις σας είναι κατάλληλες ώστε να ακούτε κομμάτια σε calm στυλ με ευχάριστη διάθεση τότε αυτό το cd είναι ότι πρέπει.

Tracklist:

1. Lady Killer Theme (Intro)

2. Bright Lights Bigger City

3. Fuck You!

4. Wildflower

5. Bodies

6. Love Gun

7. Satisfied

8. I Want You

9. Fool For You

10. It's OK

11. Old Fashioned

12. No One's Gonna Love You

13. The Lady Killer Theme (Outro)"

Gotan Project - Tango 3.0 (2010)

Ασπρόμαυρες εικόνες ζευγαριού που χορεύει κάτω από βροχή ρόδων, Βόλτα στα πλακόστρωτα της Αθήνας, αναζητήσεις μέσα στα στενά Ισπανικής συνοικίας...αυτές είναι οι εικόνες που με γέμισε αυτό το cd. Και δεν διαφέρουν από τις εικόνες που σε γεμίζει το κάθε cd των Gotan Project, ενός συγκροτήματος που αποδεικνύει την δύναμη της Γαλλικής μουσικής βιομηχανίας.

Μετρώντας ουσιαστικά πάνω από μια δεκαετία ύπαρξης, οι Gotan Project σχηματίστηκαν από έναν πυρήνα τριών ατόμων το 1999 κάπου στο Παρίσι. Το όνομα τους προέρχεται από αναδιαμόρφωση της λέξης "Tango" βάζοντας την τελευταία συλλαβή μπροστά (Go-Tan) και Project. Ουσιαστικά, Tango Project είναι ένα album που είχε κυκλοφορήσει πίσω στο 1982.

Οι Gotan Project έγιναν ευρέως γνωστοί το 2001 με την κυκλοφορία του La Revancha Del Tango. To cd αυτό είχε μόνο επιτυχίες! Και κατά την γνώμη μου αποτελεί την καλύτερη δουλειά τους. Κάποια κομμάτια από εκεί μέσα, όπως το "Época" και το "Una Música Brutal" είναι γνωστά σε όλους σας μέσα από διαφημίσεις, διάφορες σειρές ή και από το ράδιο.

Φθάνουμε λοιπόν στο 2010 και κάμποσες κυκλοφορίες αργότερα φθάνει η 21 του Απρίλη όπου και κυκλοφορεί το "Tango 3.0". Έχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε και εγώ δεν είχα καν συνειδητοποιήσει την κυκλοφορία του. Εν τέλει, πέφτει κάπου το μάτι μου χθες και παρατηρώ ότι οι Gotan Project έβγαλαν νέο cd. Έσπευσα κατευθείαν να το ακούσω και έχουμε και λέμε.

Το album έχει κλασσικά κομμάτια Gotan Project, στο στυλ που μας έχουν συνηθίσει, αυτό το Neotango με στοιχεία Electronica που είναι ο λόγος που οι περισσότεροι τους ακούν. Ξεχωρίζοντας το "La Gloria" για το οποίο βγήκε και video-clip και το "Tango Suare" το οποίο είναι ο ιδανικός τρόπος να αρχίσει το cd αλλά και το "Panamericana" μπορώ να πω ότι είναι ένα αρκετά αξιόλογο cd που δεν υπάρχει κομμάτι του που θα σε αφήσει ασυγκίνητο. Απλά ξεχώρισα αυτά τα 3 λόγω μιας ιδιαίτερης "γεύσης" που μου άφησαν.

Πιστεύω είναι ένα cd που με την συνοδεία ποτού και κατάλληλου φωτισμού μπροστά από ένα τζάκι μπορεί να σε μεταφέρει σε μια κατάσταση "Νιρβάνας".

Tracklist:

01. Tango Square

02. Rayuela

03. Desilusion

04. Peligro

05. La Gloria

06. Mil Millones

07. Tu Misterio

08. De Hombre A Hombre

09. El Mensajero

10. Panamericana

11. Erase Una Vez

The Left - Gas Mask (2010)

26 Οκτωβρίου 2010.. Σίγουρα μια μέρα με δυνατές κυκλοφορίες: 1982, 1990NOW, MM4 και αυτό..

οφείλω να ομολογήσω πως τον δίσκο τον τσίμπησα με το που leakαρε αλλά δεν έβρισκα χρόνο να τον βάλω να τον ακούσω ολόκληρο και προσεκτικά, μέχρι χθες.. Ο,τι και να πω είναι λίγο. Αλλά ας αρχίσουμε με μια εισαγωγή.

Οι The Left αποτελούνται από: Journalist 103 (MC), Apollo Brown (Producer). Ο Dj Soko επιμελείται τα scratches/cuts.

Ο Journalist 103 είναι ο τύπος του mc που απλά πετάει λέξεις πάνω από παραγωγές, δίνοντάς τους έναν άλλο αέρα. ξεκίνησε την καριέρα του γύρω στο 97 με το συγκρότημα 'Mountain Climbaz", το οποίο ήταν ένα από τα πιο αξιοσέβαστα live hip hop σχήματα. Παράλληλα με αυτό, κυκλοφορούσε διάφορα mixtapes με τα οποία κατάφερε να ακουστεί παραέξω. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι ο Journalist γενικά βγάζει ένα συναίσθημα, μια αφοσίωση και μια μόνιμη εξέλιξη που μπορεί και τον καθιστά ως μια σταθερή αξία της παγκόσμιας Hip Hop σκηνής.

Για τον Αpollo Brown, το producing είναι συναίσθημα, όχι απλά "beats". Επικεντρώνεται στο να φτιάχνει μουσική με την οποία είναι πρώτα αυτός 100% ικανοποιημένος και μετά όλα τα άλλα. Με επιρροές την αγαπημένη του εποχή στη hip hop, (91-96), στο 28ο έτος της ηλικίας του, ακούγοντας τις παραγωγές του είναι σαν να σου μιλάει με την μουσική του, σαν να σου δίνει να καταλαβαίνεις με τι διάθεση φτιάχνει την κάθεμία.

Το Gas Mask δίνει και αύτο την βοήθειά του μαζί με όσα σωστά άλμπουμς έχουνε βγεί τον τελευταίο καιρό, και που πρέπει να βγαίνουν.. Έχει μια καλή ισορροπία στα θέματα του και έχει ένα πολύ προσεγμένες συμμετοχές (Kool G Rap, Mu, Hassaan Mackey, Paradime, Invincible, MarvWon, Guilty Simpson, Finale, Frank West). Αξιοσημείωτο είναι οτι οι συμμετέχοντες ταιριάζουν απίθανα πάνω στα beat του Apollo καθως και με τον Journalist. Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα scratches του Dj Soko τα οποία έρχονται και δένουν με το όλο σύνολο πανέμορφα.

Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με το ομόνυμο κομμάτι όπου ο Journalist δείχνει την απέχθεια του για όσους "καταστρέφουν την κουλτούρα". Παρόλο που είναι κάπως κλισέ το θέμα θα έλεγα, παρόλαυτα οι ικανότητες του σε συνδιασμό με την παραγωγή κάνουνε το κομμάτι να αξίζει και με το παραπάνω. Στα καπάκια σκάει η κομματάρα με τον θρύλο Kool G Rap,("Frozen") σίγουρα ένα banger που κατά την γνώμη μου θα ξεχωρίσει περισσότερο απο τα άλλα κομμάτια (και λόγω του συμμετέχοντος βέβαια). Η συνέχεια είναι κάπως παρόμοια, με πολύ μικρές εξαιρέσεις που πάντα όμως το μειονέκτημα θα υπερκαλύπτεται από κάτι άλλο και θα μας καταφέρει να κάνουμε τα στραβά μάτια. Στο "Statistics" μας δίνει μια εικόνα για την πραγματικότητα και για κείνους που θα αποτύχουν βασει κοινωνικών στοιχειών, ενώ στο "Homage" μιλάει για τα άτομα που 'χει χάσει.. Κομμάτια όπως το "The Melody" αναδεικνυουν τις ικανότητες του Journalist καθώς χωρίς πολλές υπερβολές όπως συνηθίζονται στα ερωτικά κομμάτια, το προσέγγισε με ένα πιο ώριμο και ειλικρινή τρόπο. Στην συνέχεια ακολουθεί ένα κομμάτια αναφερόμενο στο Detroit ("Real Detroit") και το "Get In Where You Fit In" κλείνει τον δίσκο όσο όμορφα είχε ξεκινήσει..

Εν κατακλείδι, ο Journalist 103 δεν ειναι ο mc που θα σε πορώσει με τα metaphors ή τα wordplays του, αλλά αυτός που θα σε κάνει να κοιτάξεις λίγο αλλού, αυτός που θα σε κάνει να ευχαριστηθείς ένα storytelling, να αναλογιστείς.. Όσο για τον Apollo Brown.. έχει ξεφύγει.. απλά. Έχει τρομερή εξέλιξη και πιστεύω πως αν συνεχίσει έτσι θα έχουμε να μιλάμε για τρομερά πράγματα σε λίγο καιρό. Όπως προείπα, εμπνευσμένος από την αγαπημένη του εποχή, φτιάχνει beats που όντως σου θυμίζουν αυτή την εποχή, όχι μόνο στην τεχνική αλλά και στο όλο "συναίσθημα" που σου βγάζουν. Τέλος, ο Dj Soko πρόκειται για τον αφανή ήρωα της υπόθεσης, ο οποίος διακόσμησε αυτό το κομψοτέχνημα με τον δικό του τρόπο..

Ξεχώρισα τα: Frozen, Gas Mask, Binoculars, Reporting Live, Desperation, The Melody

Tracklist:

01. Change

02. Gas Mask

03. Frozen feat. Kool G Rap

04. Battle Axe feat. Mu

05. Binoculars

06. How We Live feat. Hassaan Mackey

07. Chokehold feat. Paradime

08. The Funeral

09. Statistics feat. Invincible

10. Real Detroit feat. MarvWon

11. The Melody

12. Reporting Live feat. Guilty Simpson

13. Fooled For Thought

14. Desperation

15. Caged Birds feat. Finale

16. Homage feat. Frank West

17. Get In Where You Fit In

"Always carry your gas mask because it is your duty to yourself, your family, and your country to be prepared…"

Madeleine Peyroux - Careless Love (2004)

Μετά από αυτή την mini παρέλαση hip hop δίσκων, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό review για έναν δίσκο όπου όλο και κάπου θα έχετε πετύχει μια αναφορά, αν όχι για αυτόν, σίγουρα για την καλλιτέχνη του album, την Madeleine Peyroux.

Η Madeleine Peyroux γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα των Η.Π.Α . Ουσιαστικά η καριέρα της άρχισε στα 15 της, όταν άρχισε να συναναστρέφεται με διάφορους μουσικούς του δρόμου. Κάπου εκεί άρχισε να ξεδιπλώνετε το ταλέντο της και έτσι έχουμε πλέον αυτή την καταξιωμένη καλλιτέχνη.

Παρά την λευκή επιδερμίδα της, η Madeleine άξια εκπροσωπεί στις μέρες μας τον χώρο της Jazz με όλο το σύνολο της να ακουμπάει την έννοια του μαγευτικού.

Το συγκεκριμένο album το διάλεξα γιατί ήταν αυτό από το οποίο την έμαθα και σύμφωνα με τα λίγα που μπορώ να κρίνω είναι και ένα από τα πιο αξιόλογα του είδους του την τελευταία δεκαετία. Χαρακτηριστικό του είναι οι γνωστές διασκευές παλαιότερων, γνωστών, κομματιών.

Αν με ρώταγαν "Πια κομμάτια θα κράταγες;" εγώ θα έλεγα ή άκου το όλο ή μην το ακούσεις καθόλου. Πραγματικά πιστεύω πως με την απουσία οποιουδήποτε κομματιού το album μένει λειψό. Παρ όλα αυτά, πάρτε μια γεύση.

Tracklist:

01. Dance Me To The End Of Love
02. Don’t Wait Too Long
03. Don’t Cry Baby
04. You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go
05. Between The Bars
06. No More
07. Lonesome Road
08. J’ai Deux Amours
09. Weary Blues
10. I’ll Look Around
11. Careless Love
12. This Is Heaven To Me

Statik Selektah & Termanology - 1982 (2010)

Το 2010 είναι η χρονιά του 1982 για τους Statik Selektah και Termanology.. Όχι, δεν πρόκειται για κάποια αναδρομή, απλά την χρονιά του Thriller, του Wildstyle, την χρονιά που τα Air Force One πρωτοκυκλοφόρησαν, είναι και η χρονιά όπου οι 2 αυτοί καλλιτέχνες γεννήθηκαν. Εξού και ο τίτλος.

O Termanology, παρόλο που έκανε το ντεμπούτο του το 2003, μέσα σε 7 χρόνια έχει καταφέρει να βγάλει 10 mixtapes (Hood Politics 1 εως 6, 50 Bodies 1 εως 3 και "If Heaven Was A Mile Away"), 2 collaboration albums ("1982" (w/ Statik Selektah, "Out The Gate" (w/ DC the Midi Allien [2006]) και ένα solo ("Politics As Usual" [2008]), και έχει καταφέρει να τραβήξει προσοχή μεγάλων παραγωγών (Premier, Alchemist, Pete Rock, Large Professor) και να κάνει συμμετοχές με πολύ δυνατά ονόματα της αμερικάνικης σκηνής. Τα μεγάλα ονόματα δεν λείπουν ούτε από αυτόν τον δίσκο: Saigon, Cassidy, Xzibit, Bun B, Inspectah Deck, M.O.P, Freeway και Styles P, βάζουν το στίγμα τους σε έναν δίσκο που ποικίλει θεματολογικά. Ο Termanology δείχνει να είναι πιο ώριμος, και να έχει πολλή όρεξη να βγάλει δίσκο που σίγουρα θα συζητείται για καιρό, και αν μη τι άλλο, δεν θα περάσει απαρατήρητος.

O Statik Selektah, όπου με τις τελευταίες κυκλοφορίες του, έχει δημιουργήσει μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά του, και όχι άδικα. Ο Stat, δίνει έναν πολυ οικείο προς τον ακροατή ήχο, και θα 'λεγα θυμίζουν πολύ golden era (π.χ. soul, jazz δειγματα, γυναικεια φωνητικα κλπ). Επίσης στο Help βλέπουμε μια παραγωγή στην οποία μπορούμε να πούμε οτι δοκίμασε να

πειραματιστει κάπως, και το αποτέλεσμα ήταν αξιαγάπητο.

Αφού είπαμε 2 λόγια για τις παραγωγές και για τον Τerm, ας πάμε να δούμε τον δίσκο.

Κομμάτια όπως το "Still Waiting", βγάζουν αρκετό συναίσθημα, σε τέτοιο βαθμο που το κανει καλά αλλά όχι πολύ συχνά (π.χ. "So many tears [Hood Politics], "I See Dead People" [Politics As Usual]). Επίσης δεν λείπουν οι ντόπες όπως το The World Renown, Goin Back και το Thugathon 2010. Καλά αυτά, αλλά κομμάτια όπως You Should Go Home, Street Life, Freedom, Tell Me Lies (εδώ μάλιστα κάνει και ένα name droppin o Term), People Are Running, Life Is What You Make It, αποτελούν το "ζουμί" του δίσκου, και κομμάτια που σίγουρα κάτι έχουν να "πουν", καθώς όπως προείπα, ο Termanology φαίνεται πολύ σοβαρότερος σε αυτήν την κυκλοφορία. Ας μην ξεχνάμε όμως και τους συμμετέχοντες που δένουν τέλεια με το feeling του κάθε κομματιού και βάζουν το χεράκι τους, ανεβάζοντας και άλλο το επίπεδο.

Καταλήγοντας μπορώ να πω, πως ο δίσκος ήταν κάτι πολύ καλό ανάμεσα σε μέτριες κυκλοφορίες, έδωσε αυτό που λείπει στα περισσότερα albums εν ετει 2010. Κατά την ταπεινή μου άποψη το 1982 είναι καλό και σωστό hip hop.

Κομμάτια που ξεχώρισα: The World Renown, Goin Back, You Should Go Home, Tell Me Lies, Life is What You Make it, Still Waiting, People Are Running, Freedom.

Tracklist:

01. The World Renown

02. People Are Running

03. Things I Dream feat. Lil’ Fame

04. Goin Back feat. Cassidy & Xzibit

05. The Radio

06. Wedding Bells feat. Jared Evan

07. You Should Go Home feat. Bun B & Masspike Miles

08. Tell Me Lies feat. Styles P

09. Life Is What You Make It feat. Saigon & Freeway

10. Freedom feat. Reks

11. Still Waiting

12. The Street Life

13. Thugathon 2010 feat. M.O.P.

14. The Hood Is On Fire feat. Inspectah Deck

15. Born In 82

16. Help

O.S.T.R. - O.C.B. (2009)

Μιας και τα collaboration projects μεταξύ Ευρωπαίων παραγωγών και Αμερικάνων rapper δεν είναι και λίγα, και μιας και έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος από τις παραγωγικές ικανότητες τους, είπα να ρίξω και μια ματιά και να δω τι "λένε" οι Ευρωπαίοι ράππερζ.

Έπειτα από κάποιες προτάσεις σε διάφορες χώρες (κυρίως ανατολικές), κατέληξα να κοιτάξω την Πολωνία. Ένα κομμάτι από τον Πολωνό O.S.T.R. με έβαλε στην διαδικασία να τον check-άρω περισσότερο. Μέσα σε πολλές κυκλοφορίες και πολύ καλές μάλιστα, κατέληξα πως ο δίσκος ονόματι O.C.B. είναι ένας από τους καλύτερούς του, και όχι μόνο κατ'εμέ, αλλά και βάσει στατιστικών.

Ο δίσκος αποτελείται από 20 κομμάτια, σε παραγωγές του ίδιου, ο οποιός ραπάρει στην μητρική του γλώσσα, και μπορώ να πω, πως ενώ δεν καταλαβαίνω χριστό απ'ό,τι λέει, το όλο στυλ του, με αφήνει άκρως ικανοποιημένο. Η χροιά του σε συνδιασμό με την γλώσσα που ειναι κάπως τραχιά αλλά όχι τοσο βαριά όσο άλλες ανατολικές, δένει μια χαρά στις παραγωγές του, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από άλλες παραγωγές Ευρωπαίων. Ποικίλα scratches & cuts καθώς και δυνατές συμμετοχές όπως Torae, Main Flow, Evidence (Dilated Peoples), Keith Murray (Def Squad), δίνουν και έναν "αμερικάνικο αέρα" στον δίσκο.

Αξιοσημείωτο είναι οτι παρά τα 20 κομμάτια και την μεγάλη διάρκεια του δίσκου (1ωρα και 20 λεπτα) δεν με κούρασε καθόλου και πολλά κομμάτια έχουνε βρει ήδη την θέση τους στην playlist μου.

Οπότε αν έχετε όρεξη να δοκιμάσετε να ακούσετε κάτι το διαφορετικό, ο O.S.T.R. είναι μια πολύ καλή λύση.

Κομμάτια που ξεχώρισα: Miłości nie ma dziś, Karma, Nigdy kiedy piszę, Real Game, Nie każdy, Zobacz co mówią, Sam to nazwij, Dla wszystkich co wierzą.

Tracklist:

1. Strach

2. Zobacz co mówią

3. Miłości nie ma dziś

4. Dom

5. Karma

6. Flow Virus feat. Torae

7. Dlaczego mamy dać

8. Bez zasięgu

9. Po drodze do nieba

10. Synu

11. Nigdy kiedy piszę feat. Main Flow, Kaze

12. To pozostaje we krwi

13. Real Game feat. Evidence

14. Sam to nazwij

15. Nie każdy

16. O.C.B

17. Cultivation feat. Keith Murray, Kochan

18. Live My Life feat. Beneficence, Cadilac Dale

19. Dla wszystkich co wierzą

20. Bez outra

Και μιας και το ρίξαμε στην Πολωνία..

Εversor - Illegal Transaction / Παράνομη Διακίνηση LP (2010)

Ο Eversor, παραγωγός και mc των Phase 3 (Major League Bangers), εκτός από την φήμη του εντός της Ελλάδας, το όνομα του ακούγεται και έξω από τα σύνορα (Diversidad Experience, Marc Ecko's/Atari "Getting Up", παραγωγή στο κομμάτι "Return of the Castle f. Esoteric" του Main Flow, παραγωγή και raps στο single "Major League Guerillas f. Obnoksious Kas & Blaq Poet").

Έχοντας κυκλοφορήσει ένα LP σαν Phase 3 (Εξακρίβωση Στοιχείων, 2006, ΗΧΟΤΡΟΝ/DME) και με παραγωγές στα LP του Λόγου Απειλή & Freestyle, Γέλου και στo ντεμπούτο του ανερχόμενου Obnoksious Kas (οι πιο πρόσφατες που μπορώ να θυμηθώ), μπορείς πολύ εύκολα να του δώσεις τον τίτλο του καλύτερου εν Ελλάδι και να τον συγκαταλέξεις στην αφρόκρεμα των Ευρωπαίων beatmakers.

Εν έτει 2010, και κάμποσο καιρό πριν την κυκλοφορία του Κλειστού Κυκλώματος, κυκλοφορεί ένα LP 11 κομματιών με κάποια κομμάτια που 'χανε ήδη κυκλοφορήσει καθώς και νέα κομμάτια, δίνοντας έναν πιο.. "boombap" αέρα στην εγχώρια σκηνή.

Με JK1, Detro, Lord Lhus & Rival στις συμμετοχές και με beats δικά του, του Ed Gain (Για κάθε μέρα που πεθαίνω) και του Jay-One [Young Architects] (2x16 bonus track), σίγουρα το άλμπουμ θα απασχολήσει τα αυτιά σας για αρκετό καιρό.

Τα κομμάτια ποικίλουν θεματολογικά και σίγουρα ο Eversor, παρόλο που είναι κυρίως παραγωγός, δείχνει οτι μπορεί να ανταπεξέλθει επάξια στο μικρόφωνο και να σε κάνει να κουνηθείς σε συνδιασμό με τα καυλόμπητα, να σκεφτείς διάφορα με κομμάτια όπως το "Για κάθε μέρα που πεθαίνω", "Έχω εσένα". Βεβαίως δεν λείπει το κλασσικό boom bap στοιχείο που αγαπήσαμε και στο "Εξακρίβωση στοιχείων" από τον δίσκο σε κομμάτια όπως "2x16", "Από το βράδυ ως το πρωί", καθώς και κομμάτια με θέματα που έχουν να κάνουν με κοινονικοπολιτικά ("Αντάρτες πόλεως", "Κανένας πουθενά").

Σύντομα έρχεται και το videoclip του "Απ' το βράδυ ως το πρωί f. JK1."

Tracklist:

01. E-ntroduction (Who I Be)

02. Αντάρτες πόλεως

03. Παράνομη διακίνηση

04. Απ τό βράδυ ως το πρωί (f. JK1)

05. Η μέρα της μεγάλης φυγής

06. Για κάθε μέρα που πεθαίνω

07. Έχουμε και λέμε Μέρος 2ο (f. Detro)

08. Έχω εσένα

09. Παράνομη διακίνηση International RMX (f. Rival of CNN & Lord Lhus of Savage Bros./Snowgoons)

10. 2x16 Bonus

11. Κανένας πουθενά (bonus track απο το ντοκιμαντέρ του Ν. Σκαρεντζου "Open Mics")

Το cd έχει κοπεί σε περιορισμένα αντίτυπα για τους λάτρεις του είδους, και θα δίνεται ταχυδρόμικα, ή από κάποια lives/events.

Όσοι ενδιαφέρονται, ας στείλουν mail με τα στοιχεία τους στο paranomidiakinisi@gmail.com (12 € - συμπεριλαμβάνονται έξοδα αποστολής)

"καταπάνω σου αντάρτες πόλεως, έρχεται όλεθρος, πιστεύω να'σαι ετοιμοπόλεμος.."

Xpreshionists - Στον Πυρήνα (2010)

Οι Xpreshionists είναι ένα hip hop συγκρότημα από την Μυτιλήνη αποτελούμενο από 3 μέλη, τον Kebzer, τον Themes και τον Mike. Ενώ έχουν μια προϊστορία πάνω από 5 χρόνων ουσιαστικά φέτος έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί λόγω της υποφαινομένης κυκλοφορίας τους υπό την ομπρέλα της Ηχοκρατορίας.

Το παρών album λοιπόν, το είχα ακούσει 2 μήνες αφ' ότου βγήκε και ουσιαστικά μόλις άκουσα το "Rap Manifesto" τo πλέον γνωστό κομμάτι του σχήματος. Η αλήθεια είναι ότι λόγω των ακουστικών μου προτιμήσεων εκείνη την περίοδο, παρ όλο που αναγνώριζα ότι ήταν αξιόλογο, το άφησα στην άκρη μέχρι πριν λίγες μέρες όπου και επανήλθε στην playlist μου, σχετικά καταλάθος θα έλεγα.

Τέλος πάντων, το album αποτελεί, κατά την ταπεινότατη μου άποψη την έκπληξη του 2010 στο Ελληνικό hip-hop, ίσως μαζί με την συνεργασία του Obnoksious Kas και του Blaq Poet. Παραγωγές που θυμίζουν την Golden Era του Ελληνικού hip-hop (χάρη στα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν και το μεράκι του Kebzer) , πολύ καλή τεχνική όσον αφορά το πάτημα στο μέτρο, την χροιά, το flow και όλα τα παρελκόμενα και σαν κερασάκι στην τούρτα πορωτικά scratches από τον Kebzer.

Προσωπικά ξεχωρίζω το "Rap Manifesto", "Καινούρια Μέρα", "Σχέδιο Αλλαγής" και τα τρία μέρη του "Στον πυρήνα". Σίγουρα είναι ένα album που πρέπει να το κατεβάσει όποιος θέλει να πάρει μια καλή γεύση περί του Ελληνικού hip-hop.

Tracklist:

01 - Intro

02 - Rap Manifesto

03 - Σχέδιο Αλλαγής

04 - Στον Πυρήνα (Part 1)

05 - Κανείς Δεν Στέκει

06 - Ο Άλλος Σου Εαυτός

07 - Έχω Ανάγκη Να Σου Πω

08 - Βυθίζομαι

09 - Στον Πυρήνα (Part 2)

10 - Καινούρια Μέρα

11 - Είμαστε Λίγοι

12 - Ισόβια

13 - Στον Πυρήνα (Part 3)

14 - Μες Στην Αθήνα

15 - Κανείς Δεν Στέκει (Sunshine Mix)

DOWNLOAD

Melody Gardot - My One and Only Thrill (2009)

Η μικρή (νταξ, μεγαλύτερη από μένα) Melody Gardot έχει καταφέρει με 2 μόλις δίσκους να εδραιώσει τη θέση της στην παγκόσμια jazz σκηνή, παρά το σοβαρό ατύχημα που είχε το 2003 το οποίο της άφησε ουκ ολίγα προβλήματα που όμως ξεπέρασε παραδειγματικά (ευτυχώς για μας) με τη βοήθεια της μουσικής όπως και η ίδια έχει δηλώσει. 

Εν πάσει περιπτώσει, από τους αγαπημένους μου jazz δίσκους, το My One and Only Thrill είναι ο δεύτερος κατά σειρά δίσκος της 25χρονης Melody Gardot. Είναι ένα πανέμορφο μίγμα blues, latin και φυσικά jazz το οποίο έχει το σπάνιο πλέον προτέρημα να σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Ολα τα τραγούδια του δίσκου κρύβουν και από ένα ξεχωριστό συναίσθημα τα οποία με τη βοήθεια της φωνης της Μelody αλλά και την υπέροχη ενορχήστρωση αποκτούν μια ''γλυκύτητα''. Αισθήματα όπως αγάπη, απώλεια, θλίψη, απογοήτευση κ.α. δημιουργούν μία ζεστή ατμόσφαιρα με τα ''The Rain'', ''Our Love is Easy'' και (ειδικά λόγω μιας ξεχωριστής ανάμνησης)  το ''Your Heart is as Black as Night'' να αποτελούν τα highlight του άλμπουμ.

Εν κατακλείδι, το My One and Only Thrill αποτελεί έναν ιδανικό δίσκο για το φθινόπωρο και την αρχή του χειμώνα.




Tracklist:

1. Baby I'm a Fool
2. If the Stars Were Mine
3. Who Will Comfort Me
4. Your Heart Is as Black as Night
5. Lover Undercover
6. Our Love Is Easy
7. Les Etoiles
8. The Rain
9. My One and Only Thrill
10. Deep Within the Corners of My Mind
11. Over the Rainbow
12. If the Stars Were Mine

Animalistic - Mumbo Jumbo EP (2010)

Πραγματικά θα σας γελάσω αν σας πω οτι ξέρω κάποια πράγματα για τους Animalistic.

Η μόνη περιγραφή που δώθηκε μαζί με το ΕΡ (καθώς δεν ξέρω Ολλανδικά για να μπω σε περαιτέρω ψάξιμο) είναι οτι είναι ένα Hip-Hop Duo με Ολλανδική καταγωγή, άκρως

επηρεασμένο από τον boom bap ήχο των 90s. Αυτό ήταν αρκετό για μένα, ώστε να μπω στην

διαδικασία να του ρίξω.. "ένα αυτί" στα 6 κομμάτια, από τα οποία αποτελείται το ΕΡ τους.

Τα αποτελέσματα ήταν άκρως ικανοποιητικά, με τις παραγωγές να είναι καλοδουλεμένες και

να σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι όντως φετινό το άλμπουμ.

Ο τρόπος με τον οποίο ραπάρουν είναι πολύ ωραίος και στρωτός, και η προφορά τους δεν με ενοχλεί καθόλου, σε σχέση με άλλα Ολλανδικά ραπ σχήματα/solo που έχω ακούσει.

Τα λόγια είναι περιττά

Τα κομμάτια που ξεχώρισα προσωπικά είναι: Displaying the truth, Nobody, Egotrip.

Tracklist:

1. Displaying the Truth

2. Planet Shaker

3. Brain Damage

4. Nobody

5. Ego Trip

6. Gabriels Horn

Και μιας και το εν λόγω ΕΡ έχει δωθεί δωρεάν, παραθέτω και το link:

Download

Ana Tijoux - 1977 (2009)

Σας μπέρδεψε λίγο ο τίτλος; Προφανώς και ο τίτλος του album είναι "1977", προφανώς η χρονολογία είναι το 2009 και προφανώς η Ana (ή Anita) Tijoux είναι μια άγνωστη σε εσάς, αλλά πολλά υποσχόμενη Γαλλοχιλιανή καλλιτέχνις.
Γεννημένη το 1977 (αυτό εξηγεί και τον τίτλο του album) στην Γαλλία από τους πολιτικούς εξόριστους γονείς της, η μουσική της έχει φανερές επιρροές τόσο από την Γαλλική όσο και από την λατινοαμερικάνικη καταγωγή της. Οι παραγωγές του album θυμίζουν σε μερικά σημεία hip hop του στυλ των Delinquent Habits ή των Cypress Hill ενώ πολλοί την παρομοιάζουν με την Nelly Furtado λόγω φωνής κυρίως.
Ίσως μερικοί να γνωρίζετε το "1977" κομμάτι που φιγουράρει στο soundtrack του νέου FIFA και είναι και ο λόγος που την έμαθα.
Προσωπικά ξεχωρίζω το album λόγω της αδυναμίας μου στην Ισπανική γλώσσα και δη το Ισπανικό hip hop και επιπλέον για τις προσεγμένες παραγωγές που όπως έχει πει και ο Phil Freeman:

"The music behind her is all echoed samples of horns and strings, plus the occasional bit of scratching -- mostly funky and occasionally lurching, these are jazzy beats firmly rooted in the tradition of DJ Premier, DJ Cam, DJ Krush, and other '90s classicists."

Σαν κομμάτια, προτείνω να ακούσετε για να έχετε μια γεύση το 1977, το Partir de cero, το Crisis de un mc και το Avaricia, δεν έχω κάτι παραπάνω να πω, οπότε σας παραδίδω την tracklist:

Tracklist:

01 - Intro
02 - Partir de Cero
03 - 1977
04 - Sube (Feat. Invincible)
05 - Obstáculo (Feat. Hordatoj)
06 - Crisis de un mc
07 - Problema de 2 (Feat. Panty)
08 - Mar adentro (Feat. Panty & Dacel)
09 - Oulala (Feat. Solo Di Medina)
10 - Pie izquierdo (Feat. Stailok & Bubaseta)
11 - Humanidad
12 - La nueva Condena
13 - Avaricia (Feat. Quique Neira & Hordatoj)
14 - Crisis de un mc (Feat. Como Asesinar A Felipes)

Tarja - What Lies Beneath (2010)

Την φωνή της Tarja Turunen δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανένας. Είναι ίσως μια από τις πιο αξιόλογες φωνές στον ευτελές πλέον μουσικό χώρο. Ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος "Nightwish" (έχει αποχωρήσει πλέον)και ακολουθόντας πια solo καριέρα βαδίζοντας στο 33ο έτος της ηλικίας της η Tarja είναι από τους πιο αξιοσέβαστους καλλιτέχνες πλέον. Για να μην αναφέρω την εκπληκτική φυσική ομορφιά της βέβαια.

Η αξιαγάπητη λοιπόν Tarja, κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες την νέα της δουλειά "What Lies Beneath" με 11 νέα κομμάτια (14 μαζί με την Deluxe Edition). Τα κομμάτια πατάνε πάνω στο κλασσικό στυλ των Nightwish, λίγο goth, λίγο epic metal με πολύ όμορφες κιθάρες την εκπληκτική φωνή της Tarja και με πολύ όμορφες συμμετοχές όπως αυτή του κιθαρίστα Joe Satriani.
Προσωπικά ξεχωρίζω το "I Feel Immortal", το "Crimson Deep" και το "Underneath" χωρίς φυσικά να θέλω να υποτιμήσω τα υπόλοιπα κομμάτια του album.

Αν είστε λάτρεις ακουσμάτων όπως Evanescence, Nightwish, Epica, Within Temptation δεν γίενται να μην σας συνεπάρει αυτό το album.

H tracklist που σας δίνω είναι από το deluxe edition.


Tracklist:

01. Anteroom Of Death

02. Until My Last Breath

03. I Feel Immortal

04. In For a Kill

05. Underneath

06. Little Lies

07. Rivers of Lust

08. Dark Star

09. Falling Awake

10. The Archive of Lost Dreams

11. Crimson Deep

Bonus CD:

01. We Are

02. Naiad

03. Still Of The Night (Whitesnake Cover)

ΥΓ. Κατ εμέ το συγκεκριμένο album είναι μια απόδειξη του πόσο λάθος ήταν η αποχώρηση της από τους Nightwish...

Beady Belle - At Welding Bridge (2010)

Οι Beady Belle είναι ένα Νορβηγικό συγκρότημα που δημιουργήθηκε από την Beate S. το 1999. Το στυλ τους ουσιαστικά κυμαίνεται σε smooth ρυθμούς Jazz που είναι ότι πρέπει για να χαλαρώσεις υπό την συνοδεία ποτού και (γιατί όχι;) συντροφιάς είτε φίλων είτε της σχέσης σου.

Προσωπικά δεν ξέρω πολλά για το συγκρότημα, το έμαθα καταλάθος όταν ένας φίλος μου δωσε link για ένα site και τους είχε στην αρχική σελίδα. Μιας και επιθυμούσα κάτι σε Jazz είπα να το ρισκάρω και να ακούσω την δουλειά τους και απ ότι καταλάβατε, μάλλον ευχαριστημένο με άφησε.

Το συγκεκριμένο album, το πέμπτο του συγκροτήματος, απαρτίζεται από 12 ήρεμα κομμάτια αποτελούμενα από απαλές μελωδίες πιάνου, ενίοτε χάλκινων, των κρουστών του Erik Holm, το μπάσο του Marius Reksjø και την υπέροχη φωνή της Beate. Σίγουρα αν είστε fan του είδους θα αγαπήσετε το συγκεκριμένο album και το συστήνω ανεπιφύλακτα τόσο στους τακτικούς ακροατές της jazz όσο και γενικότερα στους ακροατές που ξέρουν να εκτιμούν έναν ποιοτικό ήχο.

Tracklist:

01. Diamond In The Rough

02. Come Home

03. The Storm

04. Apple (Interlude)

05. Runaway Mind

06. Bird’s-Eye View

07. Turn Back Time

08. Press Of Canvas

09. Voyage (Interlude)

10. Leeway

11. Ambush

12. Walk On Air

The Goats - Tricks of The Shade (1992)

Oι The Goats είναι σχετικά άγνωστοι. Λάθος. Τους The Goats δεν τους ξέρει σχεδόν κανείς εκτός από όσους πραγματικά έχουν ψάξει τη μουσική αυτή και ιδιαίτερα τη σκηνή της ανατολικής ακτής.
Είναι επίσης από τα πιο υποτιμημένα σχήματα στο hip hop.
Αποτελούνταν απο 3 MC's: τον Madd, τον Swayzack και τον Οatie Kato εκ των οποίων οι δύο πρώτοι είναι απόγονοι Αβοριγίνων γεγονός που αντανακλάται στους στίχους τους που είναι κατά κύριο λόγο κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου.

Το ντεμπουτο τους, του οποίου την παραγωγή έχει εξ ολοκλήρου επιμεληθεί ο Joe "The Butcher" Nicolo, Tricks of The Shade είναι concept album που σημαίνει ότι τα κομμάτια και τα skit του δίσκου κινούνται γύρω από ένα ενιαίο άξονα.
O άξονας αυτός είναι η ιστορία δύο, μάλλον περίεργων παιδιών, του Chicken Little και του μικρότερου αδερφού του Hangerhead στην προσπάθεια τους να βρουν τη μητέρα τους σε ενα λούνα παρκ, το Uncle Scam's Welfare and Federally Funded Freakshow.
Τα skits του δίσκου είναι σχδόν ισάριθμα με τα κομμάτια του αφού η ιστορία προχωράει μέσα από τα skits των οποίων έναυσμα ή τέλος είναι το προηγούμενο ή επόμενο κομματι.

Η θεματολογία του δίσκου είναι καθαρά κοινωνικοπολιτική- μάλιστα το album έχει περιγραφεί ως era lp αφού σχολιάζει θέματα της επικαιρότητας της Αμερικής του '92 εκ των οποίων τα πιο πολλά τη διχάζουν ακόμα.
Skits σαν τα ''Rovie Wade, the Sword Swallower'' και ''Leonard Peltier in a Cage'' επί παραδείγματι καυτηριάζουν ακριβέστατα τις υποθέσεις που ταρακούνησαν την αμερικανική κοινή γνώμη.
Aπό τα κομμάτια του δίσκου ξεχωρίζουν (και είναι και τα αγαπημένα μου) τα ''Wrong Pot 2 Piss In'', ''Hip-Hopola'', ''Tricks of the Shade'' και ''Not Not Bad''.


Το τέλος του δίσκου αφήνει ένα ευχάριστο συναίσθημα, λυτρωτικό θα έλεγε κανείς αφού τελικά η δικαιοσύνει κάνει την παρουσία της αισθητή...

Summin' up, το album είναι must για κάθε ακροατή east coast hip hop αν και θεωρώ ότι οι απολιτίκ ακροατές δε θα το εκτιμήσουν όσο πρέπει.

Tracklist:
         

1. We Got Freaks
2. Typical American
3. Hangerhead Is Born
4. Whatcha Got Is Whatcha Gettin'
5. Columbus' Boat Ride
6. Ru Down wit da Goats
7. Cumin' in Ya Ear
8. Noriega's Coke Stand
9. Got Kinda Hi
10. Unodostresquattro
11. Georgie Bush Kids
12. Wrong Pot 2 Piss In
13. Hip-Hopola
14. Leonard Peltier in a Cage
15. ¿Do The Digs Dug?
16. Carnival Cops
17. TV Cops
18. Tattooed Lady
19. Tricks of the Shade
20. Not Not Bad
21. Rovie Wade, the Sword Swallower
22. Aaah D Yaaa
23. Drive-By Bumper Cars
24. Burn the Flag
25. Uncle Scam's Shooting Gallery

Take Flight Club presents Cookie Monsta - Where's My Cookie? (2009)

Τον Cookie Monsta σίγουρα δεν τον ξέρετε πολλοί. Πως να ξέρετε άλλωστε κάποιον ο οποίος δεν έχει ακουστεί ποτέ ούτε σε ραδιόφωνο ούτε σε τηλεόραση ούτε σε κανένα μέσο και που μόνος τρόπος να διαφημίζεται είναι στόμα με στόμα ή πιο σωστά από fb σε fb και από forum σε forum. Σίγουρα πάντως είναι ένα από τα πιο αξιόλογα ονόματα στον φρέσκο ακόμα χώρο της dubstep σκηνής. Όσοι είστε από Θεσσαλονίκη και σας αρέσει να ακούτε dubstep ή γενικά σκληρό ηλεκτρονικό ήχο περάστε μια βόλτα στις 24 του μηνός από το Block 33 για να τον ακούσετε.

Το Where's My Cookie ουσιαστικά δεν είναι album, αλλά ένα mixtape που στην προκειμένη περίπτωση είναι hosted από το TFC . Είναι 35 κομμάτια hardcore dubstep, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο Βρετανός Dj τα οποία πάνε το ένα ακριβώς από πίσω έχοντας μια συνέχεια, γι αυτό άλλωστε και το συγκεκριμένο mixtape έχει δοθεί ως ένα mp3.

Η συγκεκριμένη συλλογή δεν έχει μέσα το "Ginger Pubes" που αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία του, αλλά σίγουρα μιλάμε για μία αρκετά αξιόλογη δουλειά, με κομμάτια όπως το "Me Want Cookie" που άμα θέλετε να αρχίσετε να ακούτε dubstep αυτό το mixtape θα σας δείξει αν μπορείτε να το σηκώσετε ή όχι. Κατεβάστε το δωρεάν από δω.

Download

Tracklist:

1. The Unidentified

2. The Monsta's Twitch

3. Mad Man's Creation

4. B.R.O.C.K O.U.T

5. Fat Girl Rodeo

6. AntiChrist

7. Can You Guess What It Is Yet?

8. Change Your Heart

9. Dont Touch That!

10. Me Want Cookie

11. Nipple Twist

12. Mr Ragga

13. Disco Biscuit

14. Mean Machine

15. I Know Jutistu

16. Fresh

17. Infinate Powers

18. Skills

19. The Screamer

20. Bare Knuckle

21. You Can Do It (Slap Head Mix)

22. Swamp monsta

23. Blurgh!

24. Dirty Monsta

25. Symphony Skank

26. More than just A Wobble

27. Double Drip Drop

28. Lost It

29. 3rd Leg

30. Fixed Penalty! I Was Like RAH!

31. Reverb Sex

32. Inner Thoughts

33. Just Blaze

34. To Hell and Back

35. Electronic Psycho